Pamiętam swoją maturę - powiedział Pan Niedziela do Pana Jasnego, mijając rozgadane towarzystwo młodych ludzi, którzy zapewne wracali z egzaminów maturalnych.

- Niestety, dla mnie nie był to najmilszy moment - odpowiedział Pan Jasny.

- Dla mnie fatalny - zlicytował Niedziela. - W przeddzień matury z polskiego dostałem „cynk” od kolegów, że mają tematy zadań. Ktoś coś wyciągnął z kuratorium… przekupił! W każdym razie miałem przyjechać do kumpli i pomóc im w przygotowaniu się do egzaminu z tematów, które podobno były tymi na egzamin.

- No, wie Pan, że…

- Wiem, nie chciałem! Chciałem się wyspać, skoncentrować i pojechać na egzamin w spokoju. Koledzy z klasy nalegali, mówiąc, że jestem dobry z „polaka”, że trzeba być przyjacielem i takie tam młodzieńcze apele o solidarność uczniowską. Pojechałem samochodem ojca do kolegi, który miał owe nieszczęsne tematy. Matce obiecałem, że zaraz będę.

- I co?

- Tematów było tyle, że stanowiły przekrój chyba wszystkich epok literackich. Sama ich liczba świadczyła, że była to „lipa”. Niemniej jednak zrobiliśmy sobie solidną powtórkę z literatury. Niestety, kumpel nie miał telefonu, więc nie zadzwoniłem do domu, że się spóźnię. Około dwunastej w nocy wróciłem. Ojciec i matka czekali na mnie, nie wiedząc, co się stało. Mama płakała, ale ojciec trzymał się nad wyraz dzielnie…

- Mądre to to nie było! - powiedział Jasny, kiwając z dezaprobatą głową.

- Do tej pory, jak o tym myślę, to aż mną wstrząsa! - dodał Pan Niedziela.

- No, a jak poszła matura? - zaciekawił się Jasny.

- Ojciec nie krzyczał, tylko mnie uspokajał, a mama była cała roztrzęsiona… A matura? Pytasz, jak matura? No cóż. Zdałem na cztery, czym chyba rozczarowałem polonistkę.

- A rodziców?

- Jak wróciłem do domu od kumpli, o tej północy, to ich przeprosiłem; najpierw mamę, a potem tatę - za swoją głupotę. I wtedy zrozumiałem, jak bardzo mnie kochali, jak się o mnie troszczyli. Oni zdali maturę na piątkę - ze łzami w oczach podsumował rozmowę Pan Niedziela.

- Ty też! - z całym przekonaniem stwierdził Pan Jasny, chociaż nigdy nie zwracał się do sąsiada na „ty”!