Prof. Włodzimierz Fijałkowski jest dla nas czytelnym znakiem wierności Bogu ponad wszystko – podkreślił ks. prał. Stanisław Kaniewski, dyrektor Centrum Służby Rodzinie w Łodzi, podczas Mszy św. w rocznicę śmierci wielkiego obrońcy życia. Ksiądz Prałat przewodniczył Eucharystii w kaplicy Domu Samotnej Matki. Koncelebrowali ją ks. kan. Paweł Sudowski, diecezjalny duszpasterz służby zdrowia, o. Mariusz Słowik, proboszcz parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Łodzi oraz ks. kan. Robert Jaśpiński, szef Fundacji Służby Rodzinie „Nadzieja”. W uroczystości uczestniczyła rodzina i uczniowie prof. Fijałkowskiego, siostry antonianki i ich podopieczne z DSM, siostry salezjanki z Ochronki Bałuckiej, pracownicy CSR oraz osoby związane z ruchem pro-life.
W czasie Mszy św. dr Józef Szymczyk z Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich oraz ks. kan. Paweł Sudowski przekazali na ręce Pawła Fijałkowskiego, syna Profesora odznaczenie honorowego członkostwa KSLP dla śp. Profesora – składając w ten sposób hołd pamięci i czci dla osoby wielkiej odwagi, honoru, oddanego cierpiącym i potrzebującym i w życiu zawodowym realizującego chrześcijańskie zasady etyczne. Po raz pierwszy środowisko lekarzy katolickich odznacza honorowym członkostwem pośmiertnie. W homilii ks. kan. Robert Jaśpiński podkreślił, że prof. Włodzimierz Fijałkowski posiadał cechy charakteryzujące prawdziwego ucznia Chrystusa – Był wytrwały, mądry i wierny. Wpatrując się w jego postać, widzimy, na czym polega autentyczna wierność Bogu – wyznawanie mocnych zasad i wierne przy nich trwanie.
PROF. WŁODZIMIERZ FIJAŁKOWSKI – znakomity lekarz, ginekolog położnik, obrońca życia, małżeństwa i rodziny. Na kartach zdrowia pacjentek zgłaszających się do aborcji wpisywał: „Jako człowiek odmawiam...”. Jego życiowym credo były słowa: „Płynę pod prąd, bo tylko tak mogę budować cywilizację życia”. Zmarł 15 lutego 2003 r.
Jeden z najwybitniejszych papieży i filarów średniowiecznej kultury, znakomity duszpasterza, doktor Kościoła Zachodniego, reformator liturgii i postać, z którą legendarnie wiąże się określenie „chorał gregoriański”.
Grzegorz urodził się w 540 r. w Rzymie. Piastował różne urzędy cywilne, aż doszedł do stanowiska prefekta Rzymu. Po czterech latach rządów opuścił to stanowisko i wstąpił do benedyktynów. Własny dom zamienił na klasztor. Ten czyn zaskoczył wszystkich – pan Rzymu został ubogim mnichem. Dysponując ogromnym majątkiem, Grzegorz założył jeszcze 6 innych klasztorów. W roku 577 papież Benedykt I mianował Grzegorza diakonem, a w roku 579 papież Pelagiusz II uczynił go swoim przedstawicielem, a następnie osobistym sekretarzem. Od roku 585 był także opatem klasztoru.
Wybór na papieża
W 590 r. zmarł Pelagiusz II. Na jego miejsce jednogłośnie przez aklamację wybrano Grzegorza. Ten w swojej pokorze wymawiał się. Został jednak wyświęcony na kapłana, następnie konsekrowany na biskupa. W tym samym 590 r. nawiedziła Rzym jedna z najcięższych w historii tego miasta zaraza. Papież Grzegorz zarządził procesję pokutną dla odwrócenia klęski. Podczas procesji nad mauzoleum Hadriana zobaczył anioła chowającego wyciągnięty, skrwawiony miecz. Wizję tę zrozumiano jako koniec plagi.
Pracowity pontyfikat
Pontyfikat papieża Grzegorza trwał 15 lat. Codziennie głosił Słowo Boże. Zreformował służbę ubogich. Wielką troską otoczył rzymskie kościoły i diecezje Włoch. Był stanowczy wobec nadużyć. Ujednolicił i upowszechnił obrządek rzymski. Od pontyfikatu Grzegorza pochodzi zwyczaj odprawiania 30 Mszy św. za zmarłych – zwanych gregoriańskimi.
Podziel się cytatemPrzy bardzo licznych i absorbujących zajęciach publicznych Grzegorz także pisał. Zostawił po sobie bogatą spuściznę literacką. Święty Grzegorz zmarł 12 marca 604 r. Obchód ku jego czci przypada 3 września, w rocznicę jego biskupiej konsekracji. Średniowiecze przyznało mu przydomek Wielki. Należy do czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego.
6 września w Tallinie zostanie wyniesiony na ołtarze pierwszy błogosławiony Kościoła katolickiego w Estonii – abp Eduard Profittlich, pierwszy hierarcha wyświęcony w Estonii od czasów reformacji i męczennik z czasów II wojny światowej, który odmówił powrotu do rodzinnych Niemiec. Uroczystościom beatyfikacyjnym będzie przewodniczył kard. Christoph Schönborn. Losy nowego błogosławionego od młodzieńczych lat przeplatały się z losami Polaków.
„Ten dzień jest wielkim darem nie tylko dla Kościoła katolickiego w Estonii, ale dla całego Kościoła katolickiego oraz społeczeństwa estońskiego. Wierność abpa Profittlicha wobec Chrystusa oraz jego miłość do Estonii aż do męczeńskiej śmierci stanowią żywy przykład nadziei, odwagi i miłości dla wszystkich chrześcijan” – pisze biskup Tallina Philippe Jourdan z okazji zbliżającej się beatyfikacji – pierwszej w historii estońskiego Kościoła.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
