Leona XIV powitali archiprezbiter bazylik Santa Maria Maggiore kard. Stanisław Ryłko oraz koadiutor, kard. Rolandas Makrickas. W ich towarzystwie, pozdrawiając zgromadzone duchowieństwo i wiernych Ojciec Święty udał się do kaplicy Paulińskiej, w której umieszczony jest obraz Salus Populi Romani. Schola odśpiewała pochodzący z VII lub VIII wieku hymn Ave Maris Stella, (Witaj, Gwiazdo morza, Wielka Matko Boga, Panno zawsze czysta, Bramo niebios błoga…)

Ojciec Święty, wzorem swego poprzednika Franciszka, złożył u stóp Maryi bukiet kwiatów. Następnie odmówił antyfonę, po której odśpiewano kantyk Magnificat (Wielbi dusza moja Pana).

Leon XIV powierzył Maryi wszystkich mieszkańców Wiecznego Miasta oraz przybywających do niego pielgrzymów. Z kolei odśpiewano antyfonę Pod Twoją obronę oraz „Ojcze nasz”. Papież odmówił modlitwę, i udzielił apostolskiego błogosławieństwa. Pozostał także chwilę na modlitwie przed grobem swego poprzednika, Franciszka.

Na zakończenie Ojciec Święty pozdrowił zgromadzonych wiernych:

Bracia i siostry, pokój wam. Dobry wieczór wszystkim, dziękuję że jesteście, dziękuję za przybycie przed tę bazylikę dzisiejszego popołudnia, tego wieczoru, kiedy wszyscy zgromadzeni jako członkowie diecezji rzymskiej świętujemy obecność jej nowego biskupa. Bardzo się cieszę, że spotkam was wszystkich tutaj i z całego serca wam dziękuję. Dziękuję wszystkim osobom pracującym w tej bazylice, dwóm kardynałom, którzy towarzyszą mi dziś wieczorem, wielu osobom, które poświęcają się pomaganiu nam w życiu modlitwy, życiu religijnym, a przede wszystkim pomagają nam zbliżyć się do Matki Jezusa, Matki Boga, Najświętszej Maryi Panny. Jest to piękna okazja, aby odnowić to nabożeństwo do Maryi, Salus Populi Romani, która wiele razy wspierała mieszkańców Rzymu w ich potrzebach. Prośmy Boga za wstawiennictwem Jego Matki, aby pobłogosławił wszystkich was, wasze rodziny, waszych bliskich i pomógł nam wszystkim podążać razem w Kościele, zjednoczeni jako jedna rodzina Boża. Odmówmy wspólnie: Zdrowaś Maryjo…

Papież udzielił też zgromadzonym przed bazyliką wiernym apostolskiego błogosławieństwa. Następnie powrócił do Watykanu.

Autorstwo ikony Salus Populi Romani tradycja przypisuje św. Łukaszowi Ewangeliście. Według najnowszych badań i niedawnych prac restauracyjnych, pochodzi z okresu między IX a XIII wiekiem. Jest to malowidło wykonane na desce lipowej, przedstawiające popiersie Maryi z Dzieciątkiem ściśle przytulonymi do siebie. Płaszcz - bizantyjski maforion - w głębokim błękicie ze złotą lamówką otacza Jej twarz, opadając i otulając Ją miękko pofałdowaną tkaniną.

Tunika widoczna na piersi i w rękawach również zdobiona jest złotem. Twarz Maryi jest owalna, namalowana białymi, zielonymi i różowymi pociągnięciami pędzla, z grą światła i cienia rzeźbiącą wąski nos, gęste brwi i duże piwne oczy o spojrzeniu intensywnym i odległym, pełnym słodyczy. Usta są małe, zgodnie z kanonami średniowiecznego ideału piękna, i zdają się sugerować delikatny uśmiech.

Jej dłonie są skrzyżowane w dobrze znanym kobiecym geście, który pozwala pewnie trzymać dziecko. Przedstawienie jest tak naturalistyczne, że na grzbiecie dolnej dłoni widać zmarszczki skóry, pomarszczonej od ciężaru Jezusa spoczywającego na jej ramieniu. Ten detal, obok innych cech stylu, sugeruje, że obraz powstał w środowisku rzymskim wczesnego średniowiecza. Od tego czasu jest ona obiektem szczególnego kultu ze strony mieszkańców Rzymu, którzy zwracają się do Maryi z prośbą o oddalenie niebezpieczeństw i nieszczęść.

Ikona umieszczona jest w niszy nad ołtarzem głównym Kaplicy Paulińskiej - zbudowanej na polecenie papieża Pawła V (1605-1621). Często modlił się przed nią papież Franciszek.