Odbiorem wojewódzkiego konserwatora zabytków zakończył się kolejny etap konserwacji Letniego Pawilonu na Wodzie. Tym razem pracom remontowym została poddana elewacja budowli.

Prace były współfinansowane przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Fundację KGHM „Polska Miedź” oraz diecezję legnicką.

Realizacja zadania polegała na kompleksowej konserwacji i rekonstrukcji drewnianej, polichromowanej elewacji obiektu. Prace objęły naprawę, wzmocnienie i stabilizację wszystkich drewnianych elementów ośmiobocznej elewacji, usunięcie wtórnych, wadliwych uzupełnień, impregnację strukturalną osłabionego drewna, dezynfekcję zagrzybionych i zainfekowanych mikroorganizmami powierzchni, uzupełnienie szpar, pęknięć i ubytków drewna zgodnie z zachowanym oryginałem.

Pawilon na wodzie to drewniana budowla wzniesiona ok. 1730 r. pośrodku stawu z wodami mineralnymi. Być może pierwotnie pełniła funkcję pawilonu kąpielowego, jednak bardziej prawdopodobne jest, że od razu była związana z kaplicą Groty Narodzenia Pańskiego.

Pawilon wzniesiono na planie ośmioboku i nakryto ostrosłupowym dachem z latarnią. Dookoła biegnie drewniany ganek, połączony z brzegiem krytym mostem. Wnętrze zdobią malowidła wykonane ok. 1731-33 przez Georga Wilhelma Neunhertza, a autorem ich programu jest prawdopodobnie opat Innocenty Fritsch. W dolnym rzędzie znajdują się sceny starotestamentowe związane z wodą. W środkowym przedstawiono króla Dawida i jego żołnierzy podczas zdobywania Jerozolimy i wojny z Filistynami. W pasie najwyższym w latarni umieszczono podobizny najmężniejszych wodzów Dawida.

W ogólnym zarysie pawilon należy interpretować jako symbol Betlejem – miasta Dawida, nieopodal którego narodził się Syn Boży, a ze względu na kształt – także jako symbol królewskiego pałacu i baptysterium (związek z wodą). Tryumfujący król Dawid pojawia się jako zapowiedź Mesjasza i założonego przez Niego tryumfującego Kościoła.