Używanie wulgaryzmów jest obrazą Boga i bliźniego. Nie po to Pan Bóg wyposażył człowieka w rozum i aparat mowy, by ten plugawił swój język. Używanie wulgaryzmów jest także publicznym, często bardzo głośnym przyznaniem się do... własnej słabości i marności intelektualnej. Słaby to człowiek, który nie potrafi sobie poradzić ze swoimi emocjami inaczej niż przez wybuchy wulgarnego słowotoku. Marny intelektualnie, jeżeli nie znajduje słów innych niż wulgarne.
Wiem, wiem, wulgaryzmy spowszedniały. Dawniej były wątpliwej jakości etykietką marginesu społecznego, tych „spod budki z piwem”. Dzisiaj usłyszymy je prawie wszędzie – nie tylko na ulicy czy na stadionie, ale także w kinie, w teatrze, w uniwersyteckich aulach, w gabinetach czy na korytarzach różnych instytucji i urzędów.
Czy jesteśmy skazani na wulgaryzację języka, a w szerszej perspektywie wulgaryzację całej przestrzeni społecznej? Jeżeli dorosły człowiek będzie używał wulgaryzmów przy dzieciach, jeżeli dorośli nie będą napominać młodych, najlepiej przez własny przykład, jeżeli kobiety będą godzić się na wulgarny język swoich ojców, mężów czy kolegów z pracy, jeżeli nie wytrzebimy knajackiego języka ze sfery kultury – to, niestety, pogrążymy się w tym bagnie. Wtedy nie będzie nam potrzebna ani poezja, ani proza. O języku Biblii nie wspominając...
Co stało się początkiem chrześcijańskiej drogi, rozumianej jako droga duchowa i co od samego początku stało w jej centrum? Wyjaśnia w swojej najnowszej książce o. Innocenzo Gargano OSB Cam.
Na zakończenie pierwszej mowy wygłoszonej w Jerozolimie Piotr powiedział: „Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego ukrzyżowaliście, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem” (Dz 2,36), a Łukasz skomentował: „Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» – zapytali Piotra i pozostałych Apostołów” (Dz 2,37).
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
W świecie pełnym pośpiechu, ekranów i natłoku informacji coraz częściej zauważa się powrót do prostoty, ciszy i kontaktu z naturą. Rodziny szukają miejsc, w których mogą odpocząć od nadmiaru bodźców, wzmocnić wzajemne relacje i odzyskać równowagę. To nie przypadek, że coraz większą wartość przypisuje się bliskości lasu, drewna, ogrodu i codziennego obcowania z naturalnym otoczeniem. Psychologowie podkreślają, że kontakt z przyrodą ma realny wpływ na jakość życia rodzinnego, a wspólnie spędzony czas wśród natury wzmacnia więzi lepiej niż wiele formalnych działań wychowawczych.
Badania prowadzone w różnych krajach świata wykazują, że regularny kontakt z naturą zmniejsza poziom stresu, obniża napięcie mięśniowe i poprawia koncentrację. Przebywanie wśród drzew ma działanie terapeutyczne, bo środowisko naturalne działa na człowieka uspokajająco. U dzieci zmniejsza się pobudzenie, zanika rozdrażnienie, a zdolność skupienia wzrasta.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
