Dwadzieścia jeden miesięcy to już wystarczający wiek, by się modlić. Przekonuję się o tym przed każdym posiłkiem, gdy nasza starsza córeczka puentuje modlitwę dosadnym „Amen” oraz gdy klękamy wszyscy wieczorem, a ona już nie może się doczekać, kiedy będzie wykrzykiwać słówka: „mój”, „stój”, „w nocy”, „ku pomocy”, „mego” i „wiecznego”. Do tych wyrywkowych akcentów modlitwy do Anioła Stróża doszły też ostatnio pojedyncze słowa ze „Zdrowaś Maryjo”.
Gdy zaczęła tak robić, pomyślałam, że nie jest to modlitwa. Dlaczego? Bo ona nic z tego nie rozumie. A ja? Czy rozumiem coś z modlitwy? Ileż razy odmawiam ją, mając w głowie schabowego, który będzie na obiad, lub rozpamiętując ważne spotkanie z wczoraj? Ileż razy chcę odmawiać Koronkę i gdy jestem na etapie „Zdrowaś Maryjo”, nagle Koronka staje się dziesiątkiem Różańca...? Mam nad moją córką tę przewagę, że mój umysł jest w stanie przyjąć informację: modlitwa to rozmowa z Bogiem. Najczęściej jednak nic z tej informacji nie wynika. A małe dziecko po prostu widzi, że rodzice robią coś szczególnego w szczególnej postawie, i bardzo chce w tym uczestniczyć. My najczęściej raczej się do tego zmuszamy.
Co na to Pan Bóg? Myślę, że jeśli chodzi o naszą małą Kingę, jest zachwycony o wiele bardziej niż nami. Bo ona w swoim wykrzykiwaniu pojedynczych słów modlitwy niczego nie udaje i ma prawo nic z tego jeszcze nie rozumieć. A jeśli chodzi o nas, dorosłych? My dość często tylko udajemy modlitwę. Odklepujemy i idziemy dalej. A Pan Bóg patrzy i nie może wyjść z podziwu, że potrafimy tak marnować czas, który uda się wykroić na modlitwę. Też spojrzy z ojcowską i jednocześnie matczyną czułością i miłosierdziem jak na maluszka, ale upomni się równocześnie o jakość tej modlitwy, mówiąc: „Nie gadasz ze Mną na poważnie! A powinieneś”.
Dlatego dość szybko udało mi się zabić w sobie faryzeusza, mówiącego: to, co krzyczy moje dziecko, to żadna modlitwa. W porę odezwał się wspomniany wyżej Anioł Stróż: pozwól, że Bóg o tym zdecyduje.
* * *
Jarosław Kumor Mąż i ojciec, dziennikarz i publicysta, jeden z liderów męskiej wspólnoty Przymierze Wojowników
Modlono się za zmarłych biskupów diecezji drohiczyńskiej, pińskiej i siedleckiej
Wieczorem 20 listopada w Drohiczynie miała miejsce modlitwa za zmarłych biskupów diecezji drohiczyńskiej i jej poprzedniczek, a zwłaszcza z diecezji pińskiej i siedleckiej. Eucharystii połączonej z Nieszporami za zmarłych, celebrowanej w katedrze pw. Trójcy Przenajświętszej przewodniczył biskup drohiczyński Antoni Dydycz. W homilii przypomniał, nawiązując do przeżywanego Roku Wiary, że przekazywanie daru wiary odbywało się od czasów apostolskich dzięki poświęceniu różnych duszpasterzy na przestrzeni wieków. „Rok Wiary - mówił Ksiądz Biskup - obliguje nas do częstszego myślenia o wierze i zastanawiania się nad jej obecnością”. Zawrócił też uwagę na słowa Chrystusa, które znajdujemy w Piśmie Świętym, że kto uwierzy i ochrzci się, ten będzie zbawiony. „Jest to wielka łaska, kontynuował Pasterz Kościoła drohiczyńskiego, ale nie mogłaby ona docierać do ludzkich umysłów i serc oraz przełamywać granic pomiędzy różnymi cywilizacjami, gdyby nie gorliwość kolejnych pasterzy, a także poświęcenie tych, którzy ich wspomagali”. Nawiązując zaś do tradycji modlitwy za zmarłych duszpasterzy w listopadzie, powiedział, że jest to wyraz wdzięczności za wiarę i Kościół, który istniał na tych ziemiach w różnych czasach. Wspomnienie bowiem Kościoła to nic innego, jak wspomnienie konkretnego duszpasterza i jego działalności. „Modląc się za zmarłych pasterzy, powinniśmy modlić się również o następnych, którzy będą przychodzili powoływani, aby z radością podejmowali tę przepiękną misję i prowadzili kolejne Kościoły na spotkanie z Jezusem Chrystusem” - zakończył homilię. Po Eucharystii kapłani i wierni modlili się w kryptach katedralnych, gdzie spoczywają: pierwszy biskup drohiczyński Władysław Jędruszuk, biskup piński Kazimierz Bukraba, administrator apostolski diecezji pińskiej z siedzibą w Drohiczynie ks. inf. Michał Krzywicki oraz ks. Jan Wasilewski, zesłaniec, którego ciało zostało przywiezione z Syberii.
Występ małych podopiecznych pełen był wzruszeń i radości.
Podopieczni Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego dla Dzieci im. Jana Pawła II w Jaszkotlu zaprosili na wyjątkowe przedstawienie – Zaczarowany Ogród Świątecznych Marzeń – podsumowujące XIII edycję akcji Mikołajkowa Paka dla Dzieciaka.
Choć zbiórka darów dla podopiecznych domu w Jaszkotlu prowadzonego przez Siostry Maryi Niepokalanej wciąż trwa, to darczyńcy, przedstawiciele różnych instytucji i szkół wspierających akcję, mogli już obejrzeć wzruszające przedstawienie świąteczne przygotowane przez najmłodszych podopiecznych ZOL-u.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
