Zachodniopomorska ziemia niesie ze sobą bogate dziedzictwo. Wpierw słowiańskie korzenie wraz z historią utrwalania chrześcijaństwa, a następnie przez ponad cztery wieki obecności niemieckich wpływów wraz z protestantyzmem. Wiele miejscowości posiada dwutorową przeszłość, do której warto powracać, przypominając o budowaniu Bożych wartości oraz zrębów kultury, społecznych więzów i wzajemnego szacunku, który jest fundamentem obecnego nadgranicznego życia. W kontekście tych treści jubileusz 270. rocznicy lokacji przeżywały niedawno dwie podgryfińskie miejscowości – Żabnica i Dębce
Historia obu miejscowości sięga czasów słowiańskich, jednak ta udokumentowana związana jest z okresem osuszania nadodrzańskich terenów na potrzeby ówczesnego osadnictwa, zwanego fryderycjańskim. Dotyczy to roku 1747, w którym to w dzisiejszej Żabnicy i Dębcach pojawili się pierwsi osadnicy, założyciele i budowniczy wsi. Kolejna odsłona historii to rok 1945, gdy do tych miejscowości zaczęli przybywać Polacy jako nowi mieszkańcy tych terenów. Przez wiele powojennych lat obie wsie nosiły wspólną nazwę Żabnica, przy czym dawna Dąbrowa to Żabnica PGR, a dawna wieś to sama Żabnica. Obie wsie z racji położenia mocno związane były gospodarczo i turystycznie z Odrą i ku niej zwrócone obecnie tworzą piękno i urok gminy Gryfino.
Reklama
Uroczystości jubileuszowe miały swój dwutorowy wymiar – duchowo-modlitewny na miejscowym cmentarzu oraz historyczno-wspomnieniowy wraz z doznaniami artystycznymi w postaci koncertu w kościele św. Jana Marii Vianneya w Żabnicy. Inspiratorem oddania hołdu kilkunastu pokoleniom żabniczan był mieszkający tutaj prof. dr hab. Bogdan Matławski, kulturoznawca, etnolog, etnomuzykolog i pełnomocnik Marszałka Województwa ds. Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego. Z niezwykłą pasją i hartem ducha przygotował obchody, które przejdą do historii naszych ziem. Prof. Bogdan Matławski jest „żywą encyklopedią” tradycji, zwyczajów, obrzędów religijnych oraz historii zachodniopomorskich miejscowości, czyli naszych „małych ojczyzn”. Podczas nabożeństwa na cmentarzu ofiarowanego w intencji tych, którzy od blisko trzystu lat tutaj spoczywają, modlono się za ich dusze, a także za żyjących, którzy urodzili się przed wojną i za tych, którzy od 1945 r. stanowią społeczność tych miejscowości. Ks. dr hab. prof US Cezary Korzec w swoim słowie natchnął słuchaczy: „Rocznice w życiu osób i społeczności są jak mosty łączące brzegi rzeki, czasami bardzo odległe. Tam, gdzie nie można odwołać się do ludzkiej pamięci, szukamy «przęseł», świadków odległych wydarzeń, które pozwolą nam wrócić do wydarzeń odległych, abyśmy mogli docenić ich wagę i wyrazić szacunek wobec osób. Gromadzimy się na żabnickim cmentarzu i odwołujemy się do archiwalnych dokumentów, starych fotografii, a z tego budzenia pamięci rodzi się nasza modlitwa za tych, którzy w zmiennych dziejach tego miejsca uczestniczyli”. Po odmówieniu Psalmu 23, wykonaniu pieśni „Gaude Mater Polonia” przez Chór Akademicki im. Jana Szyrockiego ZUT przemówił także pastor Bernhard Riedel z Penkun, a uroczystość zakończył śpiew polsko-niemieckiego Chóru „Spotkanie” z Berlina.
Po procesjonalnym przejściu do świątyni w Żabnicy licznie zebrani goście, wśród których byli obecni m.in. ks. dr Jan Marcin Mazur – diecezjalny duszpasterz środowisk twórczych i prof. Bogdan Boguszewski – kompozytor, dyrygent oraz twórca festiwalu „Sacrum non profanum”, wsłuchali się wpierw w słowa mówców, którzy wyrazili hołd wszystkim, którzy tworzyli już prawie sięgającą trzech wieków historię tych miejsc. Wysłuchano więc słowa wstępnego prof. Bogdana Matławskiego, przesłania dr. Jarosława Rzepy, wicemarszałka, mec. Mieczysława Sawaryn, burmistrza Gryfina, mec. Bartłomieja Sochańskiego, konsula honorowego Niemiec w Szczecinie, a także Karla Laua, burmistrza Rosow i przewodniczącego Stowarzyszenia „Kościół Pamięci Rosow”. Przypomniał on bogatą historię wzajemnych liturgii w ramach Stowarzyszenia, historycznych sympozjów naukowych, a także inicjatyw kulturalnych. Ukoronowaniem jubileuszowych wspomnień była uczta duchowo-muzyczna. Wystąpili najpierw członkowie chóru „Spotkanie” z Berlina, którzy pod batutą Agnieszki Wolf wykonali polsko-niemieckie utwory z ogromną pasją i temperamentem. W całkiem inną tonację wprowadzili natomiast członkowie Kwintetu Instrumentów Dętych „High Five Brass” z Filharmonii Szczecińskiej, którzy zaprezentowali szeroki repertuar muzyki wielu epok i gatunków. Wielkim przeżyciem był, oczywiście, występ Chóru ZUT, z dyrygent Katarzyną Gonczarską-Borecką, który zauroczył wszystkich utworami m.in. Mikołaja Gomółki, Wacława z Szamotuł, Mozarta, Brucknera czy Rachmaninowa. Wszyscy zaś artyści na zakończenie z towarzyszeniem Orkiestry Dętej Elektrowni Dolna Odra wykonali „Odę do radości”.
Jubileuszowe żabnickie dziękczynienie ukazało bogactwo historii naszych społeczności oraz piękne dziedzictwo minionych lat, a w obecnej rzeczywistości wartość budowania wzajemnych relacji polsko-niemieckich opartych na fundamencie wiary, kultury i nacechowanych szacunkiem odniesień osobistych, które staną się trwałym akcentem budowania historii naszych ziem.
W niedzielę 20 stycznia w kościele parafialnym św. Floriana i św. Urszuli w Wilkowie nad Wisłą odbyła się uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej poświęconej powstańcowi ks. Józefowi Błażowskiemu, który był proboszczem tej parafii w latach 1850-64
Msza św. z okazji 150. rocznicy wybuchu powstania styczniowego, sprawowana przez proboszcza ks. Zbigniewa Szumiło, rozpoczęła się wspólnym odśpiewaniem pieśni „Ojczyzno ma”. Oprawę artystyczną liturgii przygotowała młodzież z Gimnazjum im. Jana Pawła II. W Eucharystii uczestniczyli parafianie i goście, wśród których obecny był m.in. poczet sztandarowy Stowarzyszenia Społeczno-Kombatanckiego „Wolność i Niezawisłość” z Poniatowej. Prawie nieznaną dotychczas postać ks. J. Błażowskiego przedstawił zgromadzonym Władysław Mądzik, członek założonego w 1996 r. Regionalnego Towarzystwa Powiślan, które wystąpiło z inicjatywą uczczenia patriotycznej działalności ks. Błażowskiego i ufundowało tablicę pamiątkową. Uroczystego odsłonięcia dokonali wspólnie proboszcz ks. Zbigniew Szumiło oraz Wojciech Włodarczyk, prezes Regionalnego Towarzystwa Powiślan.
15 sierpnia obchodzimy w Kościele uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej
Maryi Panny. Uroczystość ta należy do centralnych świąt maryjnych
w roku kościelnym. O ile święto Bożego Narodzenia jest najwspanialszym
i największym świętem Boga Ojca, Wielkanoc - Syna Bożego, Zielone
Świątki - świętem Ducha Świętego, o tyle Wniebowzięcie jest największym
świętem Matki Bożej.
Pierwotnie było to święto dla uczczenia Maryi jako Matki
Boga. Na początku VI wieku w Palestynie i Syrii święto to staje się
wspomnieniem zaśnięcia Maryi i pod tym tytułem przyjęło się w Rzymie
w połowie VII wieku, a w VIII wieku zaczęto je obchodzić jako Wniebowzięcie
Najświętszej Maryi Panny.
Uroczystość ta koncentruje naszą uwagę na zakończeniu ziemskiego
życia Maryi, obejmuje wspomnienie Jej narodzin dla nieba (dies natalis)
. 1 listopada 1950 r. papież Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu
Konstytucją Apostolską "Munificentissimus Deus" (Najszczodrobliwszy
Bóg): "Na chwalę Boga Wszechmogącego, który szczególną swą łaskawość
Maryi Pannie okazał (...), ogłaszamy, określamy i definiujemy jako
objawiony przez Boga dogmat wiary, że Niepokalana Boża Rodzicielka,
zawsze Dziewica, Maryja, po wypełnieniu żywota ziemskiego, została
wzięta z ciałem i duszą do chwały niebieskiej". Powyższe słowa potwierdziły
prawdę, w którą od wieków wierzyli chrześcijanie. My dziś wypowiadamy
Bogu i Kościołowi wdzięczność za uroczyste ogłoszenie tej prawdy.
Fakt, że Maryja została wzięta z ciałem i duszą do nieba
nadaje dzisiejszemu świętu charakter niespotykanej radości. Dlatego
śpiewem dominującym w uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi
Panny jest "Magnificat" (Łk 1, 39 - 56). Nie zaznała skażenia grobu,
a ten nowy przywilej wypływa z pierwszego. Maryja zachowana została
od zmazy grzechu pierworodnego, dlatego też teraz nie ponosi jego
skutków. Porodziła Syna Bożego, Dawcę wszelkiego życia, dlatego śmierć
nie może Jej dotknąć. Uczestniczyła najpełniej w zbawczej tajemnicy
Chrystusa i stąd w Niej już teraz objawia się pełnia zbawienia przyniesionego
przez Chrystusa. Maryja pierwsza osiągnęła zbawienie, stała się obrazem
Kościoła w chwale, a dla ludu pielgrzymującego - znakiem nadziei. "
Na koniec Niepokalana Dziewica - jak mówi Konstytucja dogmatyczna
o Kościele - zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej,
dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została
do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego,
aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panujących oraz Zwycięzcy
grzechu i śmierci" (nr 59).
"W odniesieniu do osoby Maryi Wniebowzięcie (tajemnica eschatologiczna)
oznacza osiągnięcie kresu, pełnionego przez Nią w Bożym planie zbawienia,
posłannictwa i uwieńczenie wszystkich Jej przywilejów. Z punktu widzenia
chrystologicznego, chwała Wniebowzięcia i królewskości Maryi oznacza
wypełnienie owego jedynego przeznaczenia, które wiąże życie, przywileje,
współpracę Maryi nie tylko z historycznym życiem i dziełem Chrystusa,
ale również- z Jego królewskością i chwałą Pana. Wniebowzięcie jest
eschatologiczną konkluzją owego stopniowego upodobnienia się do Chrystusa,
które na etapach historycznej drogi Maryi wyraziło się w bolesnych
próbach, przez jakie przeszła Jej wiara. Jej nadzieja i miłość, w
Jej zgodzie i gotowości wobec zbawczej woli Boga, w Jej wspaniałomyślności
i odpowiedzialnej służbie odkupieńczemu dziełu Syna" (Jan Paweł II)
.
Z uroczystością Wniebowzięcia łączy się zwyczaj święcenia
w tym dniu ziół i pierwocin płodów rolnych, zwłaszcza zbóż i owoców.
Zwyczaj ten powstał w X wieku i nawiązuje genetycznie do ogólnoludzkiej
wiary w dobroczynne, terapeutyczne działanie ziół. Dokonuje się to
w sierpniu, gdy żniwa wieńczą trud pracy rolnika, a zioła i owoce
osiągają szczytowa fazę letniej wegetacji. Błogosławienie ich staje
się w najpełniejszym tego słowa znaczeniu błogosławieniem Boga za
coroczne zbiory, za wszystko, "co z Bożej mamy ręki". Wybór dnia
Wniebowzięcia dla ich benedykcji wykazuje związek z porą żniwną i
odnoszoną do Maryi pochwałą Kościoła, który nazywa Matkę Bożą Kwiatem
pól i Lilią dolin (Pnp 2, 1), spośród zaś wszystkich kwiatów łączy
z Jej postacią wdzięk róży i lilii.
Nastąpiło przedziwne zespolenie w duszy ludu polskiego Wniebowzięcia
Najświętszej Maryi Panny z dożynkami. Piękny wyraz daje temu poetka:
Zamroczyło nam Panną Nietkniętą
rozmarynem, maruhą t miętą
od kadzideł i kwiatów, i zielska
zachorzała nam Panna Anielska!
Zachorzała chwalebnie przy święcie
na tęsknotę i sen i wniebowzięcie,
w kwietnym durze, w obciążeniu powiek,
śmierć ze snem Ją naszły po połowie.....
Nim Ją błękit kadzidłem podpłynął,
z rąk nam parną zwisła zieleniną,
z rąk Ją potem żywą a umarłą -
srebrny poszum skrzydłami podgarnął...
Oczadziułą tak w kwiatach i pieśni
Śpiacą w niebo Anieli ponieśl (B. Obertyńska)
Kardynał Grzegorz Ryś przewodniczył Mszy św. w święto Wniebowzięcia
Najświętszej Marii Panny, 105. rocznicę Cudu nad Wisłą i w Święto Wojska
Polskiego.
W Mszy św. w bazylice archikatedralnej wzięli udział przedstawiciele władz
rządowych, europejskich, samorządowych, miejskich, służb mundurowych,
duchowieństwa, różnych organizacji z Łodzi i regionu oraz wierni świeccy. -
Gromadząc się w obecności księdza kardynała i jednocząc się dziś tu na modlitwie,
prosimy, by Maryja wniebowzięta otaczała nas płaszczem opieki i swoim
nieustannym wstawiennictwem. Otaczamy modlitwą także żołnierzy polskich – mówił
ks. Jarosław Kaliński, proboszcz parafii katedralnej, witając zgromadzonych na
liturgii. Mszę św. koncelebrował także bp Piotr Kleszcz OFM Conv wraz z
duchowieństwem.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.