Żeby parafia stała się otwartą wspólnotą, trzeba znaleźć takie klucze, które będą w niej otwierać to, co najważniejsze. Są bowiem w parafii klucze fałszywe, które zamiast otwierać Kościół na Boga, mogą go otwierać na świat i jego niedobre wpływy. Często widzę proboszcza z pękiem kluczy i zastanawiam się, które z nich używane są najczęściej.
W każdej parafii są trzy najważniejsze klucze. Pierwszy to klucz do tabernakulum. Wbrew pozorom ten klucz powinien być używany nie tylko podczas Mszy św. Jeśli w parafii często używa się tego klucza, żeby wystawić Najświętszy Sakrament do wspólnej adoracji albo do osobistych kapłańskich modlitw, to parafia stanie się wspólnotą otwartą na Boga. Dbać o klucz do tabernakulum to nie tylko strzec go przed zaginięciem, ale możliwie często go używać, żeby trwać przed Panem.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Drugi klucz to klucz do serca proboszcza. Jest takie powiedzenie, że Kościół idzie do przodu „na butach proboszczów”. Przynajmniej w Polsce proboszcz to ktoś, od kogo zależy praktycznie cała dynamika parafialnego życia. Gorliwy i pobożny proboszcz to gorliwa parafia. Zachowawczy i zamknięty proboszcz to, niestety, zamknięta parafia. Można jednak znaleźć klucz do serca każdego proboszcza. Młodzi małżonkowie, którzy przeprowadzili się z aktywnej miejskiej parafii do małej parafii na wsi, opowiadali mi, jak udało im się otworzyć serce proboszcza. Nie było łatwo i trwało to prawie roku, ale serdecznością i modlitwą sprawili, że dziś w tej parafii działają kręgi rodzin i katechezy dla dorosłych. Okazało się, że za zasłoną rutyny i zwykłego zmęczenia w sercu tego kapłana jest jeszcze dużo kapłańskiego ognia – tylko trzeba było go na nowo rozpalić.
Trzeci klucz to klucz do świątyni. Jest mnóstwo powodów, dla których większość kościołów jest zamknięta. Strach przed złodziejami, wandalami, przed profanacją sprawia, że dostać się w ciągu dnia do kościoła to rzecz wręcz niemożliwa. Zdecydowana większość kościołów jest zamykana zaraz po Mszy św. i nie ma szans, żeby się w nich pomodlić. A kościół bez modlitwy staje się jak dom bez okien – duszny i ciemny. Ciągle zamknięty kościół to, niestety, często znak zamykania się parafii.
W każdej parafii są pęki kluczy, ale te trzy są najważniejsze: do tabernakulum, do serca proboszcza i do świątyni.
Bp Andrzej Przybylski
Biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej
_1728822235.jpg)
