Nowe technologie informacyjne to przede wszystkim telefonia komórkowa oraz Internet, które zaczęły się dynamicznie rozwijać na początku lat 90. XX wieku. Dziś telefonia komórkowa i Internet przenikają się wzajemnie.

Od lat 90. trwa niezwykle dynamiczny rozwój mediów społecznościowych. W 1995 r. powstał portal classmates.com, który pomógł odnawiać kontakty ze znajomymi z ławki szkolnej. W 2006 r. w Polsce powstał portal Nasza Klasa, na którym w 2010 r. istniało ok. 14 mln aktywnych kont użytkowników. W 2000 r. Jimmy Wales oraz Larry Sanger uruchomili Wikipedię, bez której trudno sobie wyobrazić współczesny świat. Znamienne, że od 2012 r. najbardziej znana na świecie encyklopedia – „Encyklopedia Britannica” przestała się ukazywać w wersji papierowej i jest dostępna wyłącznie on-line.

Nasz wiek to również niezwykle dynamiczny czas rozwoju portali i mediów społecznościowych służących tworzeniu interaktywnych sieci społecznych osób, które łączą podobne zainteresowania, pasje, styl życia, poglądy czy sposób spędzania czasu.

Trudno nie zauważyć, że rozwój technologii cyfrowej spowodował jej wszechobecną dostępność i demokratyzację. Niezwykle atrakcyjna formuła multimedialności i fakt, że każdy człowiek może być nie tylko odbiorcą informacji, ale – dzięki skalowaniu technik komunikacyjnych – jej nadawcą, spowodowały natomiast, że media społecznościowe stały się naturalną platformą komunikacji oraz diametralnie zmieniły sposób myślenia i styl życia współczesnego człowieka. Facebook, Google+, Instagram, Snapchat, Twitter czy portal Flickr (serwis internetowy stworzony do gromadzenia i udostępniania zdjęć cyfrowych on-line) to platformy komunikacyjne łączące dziś miliardy ludzi na całym świecie.

Media społecznościowe mają zatem istotny wpływ na rzeczywistość. Mogą w nich być zamieszczone treści pozytywne, dobre, ale mogą być również treści oraz przekazy negatywne, złe, które niekiedy bywają wykorzystywane do propagandy i dezinformacji, szerzenia niechęci czy nienawiści. Należy podkreślić, że polskie prawo zakazuje nawoływania do nienawiści, a tego typu zachowania są penalizowane. W  art. 256 ust. 1 Kodeksu karnego czytamy: „Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”.

Co więcej, z innych zapisów Kodeksu karnego jasno wynika, że zakazane są nie tylko nawoływanie do popełnienia zbrodni, ale także grożenie innym osobom – niezależnie od powodu pogróżek. W Polsce mamy zatem przepisy chroniące przed przemocą, agresją i wszelkiego rodzaju przestępstwami i dotyczą one wszystkich – niezależnie od pochodzenia, wyznawanej religii oraz jakichkolwiek „odmienności”. Prawo przewiduje jednakową karę za przestępstwa, niezależnie od cech, zachowań i wyborów życiowych ofiary. Warto o tym pamiętać, bo coraz częściej w Internecie pojawiają się nienawistne ataki i groźby pod adresem ludzi i osób broniących zbudowaną na fundamencie chrześcijaństwa tradycję polskiej kultury.

Jan Maria Jackowski
Publicysta i pisarz, eseista, senator RP www.jmjackowski.pl