Punktem kulminacyjnym jubileuszu była Msza św., którą w intencji dziękczynnej sprawował pasterz naszej diecezji bp Marian Rojek. W rozmowie ordynariusz podkreślał, iż stulecie parafii to wyjątkowy czas dziękczynienia i refleksji dla wspólnoty parafialnej. – Uroczystość szczególna, sto lat to piękny wiek i nie każdy może go doczekać, jednak w wymiarze Kościoła sto lat to nie jest aż tak wiele. Jednakże jest to wyjątkowa okoliczność, by Panu Bogu podziękować za te wszystkie łaski, które w tym okresie czasu były udzielane ludziom tutaj żyjącym, pracującym, uświęcającym się, którzy w tym czasie także ofiarowali swój dar miłości i dla parafii, i dla świątyni. W wielu parafiach w naszej diecezji mamy tę szczególną rocznicę, gdyż jest to związane ze stuleciem odzyskania niepodległości przez naszą Ojczyznę. Wtedy zaczęły się też odradzać i umacniać wspólnoty katolickie. One wciąż tu mocne trwały, ale były niewielkie. Dlatego też ta dzisiejsza okoliczność uświadamia nam, że tu jesteśmy, tu są nasze korzenie i tu jest miejsce naszego uświęcania się i przemieniania tego świata. W tym miejscu mamy realizować nasze powołanie, więc dlatego trzeba Panu Bogu dziękować za tych wszystkich ludzi, wydarzenia i sprawy, które tu miały miejsce. Chcę podziękować wszystkim, którym na sercu leży ta parafia i życzyć codziennego uświęcania i rozwoju w wielu aspektach – wskazał pasterz diecezji.

Jak najlepsze owoce

Podczas Eucharystii trzydziestu dwóch młodych ludzi przyjęło sakrament bierzmowania. Do nich bp Marian Rojek zwrócił się w szczególny sposób. – Duch Święty już w was działa. Ale pamiętajcie, że to nie jest gotowy pakiet. To są ziarenka, które trzeba zasadzić i pielęgnować, aby otrzymać z nich owoce. A więc troszczcie się o to, co dziś od Ducha Świętego otrzymujecie. Róbcie wszystko, co tylko możecie, aby te dary mądrości, rozumu, umiejętności, rady, męstwa, pobożności, bojaźni Bożej wydały w was i waszej wspólnocie jak najlepsze owoce, bo to wy, jako młode pokolenie, będziecie dalej tworzyć i kształtować tę już stuletnią parafię – podkreślił.

By przylgnąć do Boga

– Dla naszych parafian to przede wszystkim okazja do wspomnień, a wydarzyło się tutaj naprawdę wiele – zaznaczał proboszcz parafii w Biszczy, ks. Stanisław Bełz. – Ten jubileusz jest dla nas bardzo ważną sprawą, ponieważ wspominamy przede wszystkim tych, którzy tutaj żyli, którzy tę parafię tworzyli, troszczyli się o jej dobro, budowali świątynię, wierzyli, modlili się, ale też wspominamy tych, którzy tworzą ją obecnie, wspominamy powołania, które z naszej parafii wyszły. Ta uroczystość to wspaniała mobilizacja dla parafii, aby pewne rzeczy, które były złe, rozpocząć na nowo, żeby bardziej przylgnąć do Pana Boga i utulić się w Najświętszym Sercu Pana Jezusa – wskazał ks. Bełz.

Swoimi refleksjami na temat przeżywania jubileuszu podzielił się przewodniczący rady parafialnej Piotr Cichórz. – Stulecie parafii jest dla mnie wyjątkowym świętem, gdyż wiadomo, że taka okazja więcej się nie powtórzy. Bardzo się cieszę, że przyszło mi żyć w tym czasie i realizować się w naszej parafii. Myślę, że jest to idealna okazja do tego, aby przywołać i pomodlić się za wszystkie pokolenia ludzi, którzy tę parafię tworzyli, za wszystkich kapłanów, którzy tutaj posługiwali, kształtowali jej duchowość, budowali. Z pewnością jest to również doskonały czas do modlitwy za przyszłe pokolenia, za obecnych księży i za tych przyszłych, którzy tutaj przybędą w przyszłości, aby ta parafia mogła się kształtować i rozwijać, zarówno w sferze duchowej, jak i materialnej – wskazał.

Drugi dom

– Ta parafia to moje miejsce na ziemi – tłumaczy ze wzruszeniem jedna z parafianek, Urszula Mielech. – Wspólnota parafialna to dla mnie drugi dom. Gdyby nie to, że jestem tak blisko Kościoła, to z pewnością moje życie byłoby dużo bardziej ubogie. Ponadto ta bliskość przejawia się również w tym, że mieszkam praktycznie w sąsiedztwie świątyni, więc to daje mi możliwość codziennego uczestnictwa we Mszy św. I to, że jestem tutaj, że mogę tu każdego dnia przyjść i przyjąć Pana Jezusa, jest dla mnie największym szczęściem. To również sprawia, że jestem taka, jaka jestem, ponieważ właśnie ta wspólnota i codzienna Eucharystia mnie ukształtowały. Mamy tu możliwość uczestniczenia w różnych uroczystościach, codziennie omadlamy życie parafialne, żeby ono kwitło, rozwijało się, aby były nowe powołania. Dlatego dziś, w obliczu stulecia parafii jestem po prostu szczęśliwa i wzruszona – podzieliła się swoimi przeżyciami p. Urszula. Podobne odczucia na temat jubileuszu ma Halina Wlaź, która również nie ukrywała swojego wzruszenia. – Jest to dla mnie ogromne przeżycie, ponieważ uświadomiłam sobie, że to właśnie ja, moje pokolenie ma zaszczyt obchodzić ten wspaniały jubileusz. Jestem szczęśliwa, że przyszło mi żyć w tym czasie. Wspólnota parafialna to całe moje życie. Tutaj przyjęłam chrzest, pierwszą Komunię świętą, bierzmowanie, tutaj ślubowałam mojemu mężowi, tutaj żegnałam swojego tatę i innych bliskich. Najkrócej mówiąc, to właśnie tutaj wszystko się zaczyna i tutaj się kończy. I gdyby nie było tej parafii, to kim my byśmy byli? Bez Boga byłaby jedna wielka pustka duchowa. Ja również się kiedyś zagubiłam, a właśnie dzięki tej wspólnocie odnalazłam na nowo Pana Boga. Dzisiaj cieszę się, że jestem w tej wspólnocie, bo wiem, że czeka na mnie życie wieczne – wskazała.

Historia zapisana w fotografii

Dopełnieniem uroczystości jubileuszowych była plenerowa wystawa fotograficzna złożona ze zdjęć znalezionych w prywatnych archiwach parafian, wśród których znalazła się m.in. fotografia z wizytacji kanonicznej ówczesnego biskupa lubelskiego Stefana Wyszyńskiego, która odbyła się 23 maja 1947 r.

* * *

Parafia rzymskokatolicka w Biszczy została erygowana 9 października 1919 r. przez biskupa lubelskiego Mariana Leona Fulmana. Do kasaty unii w 1875 r. w Biszczy istniała parafia greckokatolicka. Później została zamieniona na prawosławną, która funkcjonowała do I wojny światowej. Łacinnicy należeli wówczas do parafii w Tarnogrodzie, jednak bliżej mieli do kościoła w Bukowinie, gdzie istniała filia parafii tarnogrodzkiej. W dziejach społeczności katolickiej w Biszczy było kilka okresów ciężkich w XX wieku. Ok. 1927 r. katolicy musieli bronić swoich praw do świątyni przeciwko planom reaktywowania przy niej parafii prawosławnej. Szczególnie ciężkie lata przypadły na czas II wojny światowej: aresztowania, wywożenie do obozów, wysiedlenie ludności. Łączność z dawną parafią została zachowana przez włączenie Biszczy do dekanatu tarnogrodzkiego.