Zjaką troskliwością w betlejemskiej kolebie układał Bóg swojego Syna. Otoczył Go najlepszymi sercami ludzkimi. Posadził przy żłóbku Dziecięcia betlejemskiego Matkę-Dziewicę, a obok Niej świętego opiekuna Józefa-Pracownika, zwołał aniołów i lud pasterski, za gwiazdą przewodnią sprowadził mędrców świata. Wszyscy podziwiamy, jak Bóg jest ojcowski, rodzinny, jak bardzo liczy się z nami, jak mądrze zespala swoje wielkie plany z ludzkimi tęsknotami” (kard. Stefan Wyszyński).
Radość z przyjścia Pana
Z upragnieniem i tęsknotą wyczekujemy Bożego Narodzenia, a tymczasem w każdej Mszy św., którą sprawujemy, ponawia się dzieło Narodzenia Jezusa. Każdego roku czekamy na uroczystość Jego Narodzenia, a na ołtarzu w każdej świątyni mamy codzienny dar rzeczywistej obecności Boga.
W każdej Mszy św., którą sprawujemy, ponawia się dzieło Narodzenia Jezusa.
Podziel się cytatem
Jezus się rodzi! Bóg staje się Emmanuelem! Chciejmy i my usłyszeć na ścieżkach naszego ziemskiego wędrowania wezwanie anioła, aby wstać i pójść. Dlatego pozostawmy sprawy tego świata i udajmy się do stajenki betlejemskiej – świątyni Pana…; stańmy wraz z innymi przy żłóbku-ołtarzu…; usłyszmy kwilenie Bożej Dzieciny dochodzące ze żłóbka – głos proklamacji słowa Bożego z wysokości ambony…; zobaczmy Go owiniętego w pieluszki – położonego na patenie pod postacią chleba…; przytulmy Bożego Syna i oddajmy Mu pokłon – przyklęknijmy i pozwólmy się dotknąć Bożej Miłości w Komunii św…
Święty Józefie, prowadź nas
Reklama
Pragnę życzyć, aby tegoroczne święta pozwoliły nam spotkać się z Nowonarodzonym Jezusem. Abyśmy bez lęku powracali do świątyń i z radością powitali Go w Eucharystii, zaprosili do naszego życia w Komunii św. i ponieśli z odwagą współczesnemu światu.
Dla każdego z nas miłujący Bóg Ojciec przygotował miejsce i zadanie przy Narodzeniu swojego Syna. Stańmy odważnie, pełni pokoju, przy Synu Bożym, poczujmy się rodziną Kościoła świętego.
Niech naszej przemianie i wszelkim podejmowanym działaniom patronuje św. Józef. On wiernie wypełnił swoją misję. Dlatego w świętym czasie Bożego Narodzenia pragniemy wołać wraz z papieżem Franciszkiem:
Umiłowani Diecezjanie!
Okres Bożego Narodzenia jest przede
wszystkim czasem ożywienia wiary
w to, że Bóg z miłości do człowieka
stał się jednym z nas. To również
czas przebaczenia, pojednania
i wzajemnej życzliwości. Czas
podarowany nam przez Boga
jest niepowtarzalny i zbyt
cenny, aby marnować go na
kłótnie, waśnie i podziały.
Boże Narodzenie to również
okres nadziei i budzenia się
do nowego życia, wychodzenia
z ciemności do światła, z niewoli
grzechu do blasku wolności. Światło
jest niezbędne do życia. W świetle
lepiej widać drogę, którą mamy kroczyć oraz
łatwiej odnaleźć swoje miejsce w Kościele.
Tegoroczny program duszpasterski zachęca nas do
uczestnictwa we wspólnocie Kościoła. Jak zrealizować to
zadanie? Jedni podejmą wielki trud niczym Mędrcy ze
Wschodu i porzucą wygodne życie, by służyć Jezusowi
ukrytemu w bezbronnych, samotnych i najbardziej
potrzebujących pomocy. Inni będą krzątać się wokół
codziennych spraw, sumiennie wypełniając swoje
obowiązki niczym Maryja z Józefem w betlejemskiej grocie.
Ktoś jeszcze, jak pasterze, zerwie się w nocy, by uwielbiać
Boga i mówić o Nim wszystkim, których spotka. Jeszcze ktoś
inny odkryje parafię jako rodzinę rodzin i zaangażuje się
w jej życie. Różne zadania, ale cel ten sam i droga, choć dla
każdego nieco inna, to jednak wspólna poprzez obecność
Chrystusa.
Tego pełnego miłości i zawierzenia kroczenia drogą ku
niebu uczył nas św. Jan Paweł II, kiedy 25 lat temu odwiedził
naszą diecezję. Wyniósł na ołtarze ks. Stefana
Wincentego Frelichowskiego i z mocą
przypomniał, że pokój jest możliwy,
ale z Bogiem w sercu, ponieważ
wówczas będziemy potrafili
razem z Nim burzyć mury
uprzedzeń i wrogości między
ludźmi.
Odwagi wiary i miłości
uczy nas błogosławiona
rodzina Ulmów, która swoją
codzienność naznaczyła
słowem Bożym, zwłaszcza
Ewangelią o miłosiernym
Samarytaninie i mimo własnych
trudności dała schronienie
potrzebującym, a ostatecznie złożyła
w ofierze swoje życie. Ich postawa pokazuje,
że wierność w rzeczach małych prowadzi do mężnego
realizowania wielkich dzieł Bożych.
Każdy z nas szuka własnej drogi realizowania
chrześcijańskiego powołania do świętości. Nie można
jednak tej drogi pokonać w pojedynkę – potrzeba
drugiego człowieka czy to w rodzinie, parafii, miejscu
pracy czy w zgromadzeniu zakonnym. Życzę Wam, drodzy
Diecezjanie, żywej wiary, zdrowia, wzajemnego szacunku,
sił do pokonywania problemów oraz uczestnictwa
we wspólnocie Kościoła. Niech pielęgnowanie życia
sakramentalnego i częsta lektura Pisma Świętego prowadzą
Was do jeszcze większej miłości względem Boga i ludzi
oraz staną się źródłem pokoju, którego tak bardzo pragnie
współczesny świat, współczesna rodzina i każdy z nas.
Z pamięcią w modlitwie i błogosławieństwem!
Autorstwa Lothar Wolleh - Praca własna, CC BY-SA 3.0, commons.wikimedia.org
Sześćdziesiąt lat temu, 8 grudnia 1965 roku, zakończył się Sobór Watykański II. Ten dwudziesty pierwszy w historii sobór powszechny obradował w latach 1962-1965. Ogłosił 16 dokumentów, reformujących niemal całość życia Kościoła: cztery konstytucje (trzy dogmatyczne, jedną duszpasterską), dziewięć dekretów i trzy deklaracje.
Jego postanowienia nie wzięły się znikąd. W ciągu poprzedzającego Vaticanum II półwiecza przygotowały je ruchy: biblijny, liturgiczny, ekumeniczny. O ile poprzednie, a szczególnie pierwsze sobory powszechne koncentrowały się wokół dogmatów o Chrystusie i Trójcy Świętej (co było związane z toczonymi wówczas kontrowersjami doktrynalnymi), o tyle Sobór Watykański II był zorientowany na duszpasterski konkret, na wewnętrzną odnowę całego Kościoła. Był pierwszą, zakrojoną na tak szeroką skalę refleksją Kościoła o sobie samym, aby mógł skuteczniej ewangelizować świat.
Sympozjum w 30. rocznicę śmierci sługi Bożego ks. Aleksandra Zienkiewicza
VI sympozjum naukowe poświęcone ks. Zienkiewiczowi nosiło tytuł: „Sługa Boży ks. Aleksander Zienkiewicz. Przewodnik w drodze do wiary i świętości”. Organizatorem był Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, wydarzenie objął patronatem metropolita wrocławski abp Józef Kupny.
Zebranych w auli PWT gości przywitał ks. prof. dr hab. Sławomir Stasiak, rektor PWT we Wrocławiu. Zwrócił uwagę, że obecnie dużo się mówi na temat sztucznej inteligencji: w jaki sposób etycznie z niej korzystać, jak ją wykorzystać w duszpasterstwie i jak ona kształtuje współczesną młodzież.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.