Tę złotą myśl przypomniałam sobie właśnie teraz po ekscesach na ulicach Łodzi podczas tzw. strajku kobiet, które potwierdzają mądrość poetki i zwalniają z milczenia. Pytam więc, czy jako katolicy mamy milczeć wobec wulgaryzmów, przemocy i demoralizacji młodych, czy powinniśmy może zacząć wreszcie reagować i działać? Mamy schować głowy w piasek i nadstawić drugi policzek, czy zabrać głos nawet wówczas, gdy będzie to związane z poświęceniem? A może pójść dalej i protestować czynnie przeciwko atakom na życie i nasze wartości? Pewnie nasi duszpasterze wskażą nam modlitwę jako najlepszą broń w walce o cywilizację życia. Ale czy ona wystarczy?
Śp. ks. Piotr Pawlukiewicz wskazuje, że chrześcijaństwo nie polega na „nie odzywaj się” i „nie wyrywaj się”. Każe nam zabrać głos. A w tej sprawie powinien to być głos mocny, chór wielogłosowy, ale współbrzmiący. Bądźmy odważni! Idźmy tam, gdzie nas nie chcą. Czasami trzeba iść pod prąd, by nie odebrano nam wiary, życia, kultury i tożsamości.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Zauważyłam, że protestujący nie noszą już koszulek z napisem „Konstytucja”. Czyżby zaniechali jej obrony? Może zauważyli nareszcie, że Konstytucja jest w Polsce szanowana i przestrzegana. Natomiast wyraźnie widać po zachowaniu strajkujących, że obowiązki ciążące na obywatelach, tj.: troska o dobro wspólne, o mienie społeczne, które było przez nich dewastowane, nie mają dla nich żadnego znaczenia.
Widok babci, która walczy o prawa wnuczki do aborcji, jest twarzą obrończyni cywilizacji śmierci, a nie życia. Ci natomiast, którzy napisali na plakacie „Aborcja na rządanie”, powinni raczej wrócić do szkoły, by nauczyć się pisać. Najlepiej takiej szkoły, gdzie oprócz ortografii nauczyciele uczą jeszcze kultury i literackiego języka oraz wychowują w duchu poszanowania ludzkiego życia.
Czy jako katolicy mamy milczeć wobec wulgaryzmów, przemocy i demoralizacji młodych, czy powinniśmy może zacząć wreszcie reagować i działać?
Jako emerytowany nauczyciel noszę w sobie nadzieję, że w województwie łódzkim są jeszcze takie szkoły. W swojej pamięci przechowuje obrazy nauczania w klasach integracyjnych, gdzie naukę pobierają uczniowie niepełnosprawni. I ciągle zastanawiam się, jak spojrzą w oczy tym uczniom nauczyciele, którzy nadal popierają te protesty.
Dla katolików ten czas jest próbą dla naszej wiary. Albo wszyscy przeciwstawimy się tej ideologii, która powoli opanowuje edukację na wszystkich szczeblach i wkrada się w zakamarki różnych sfer życia, albo jak sugeruje amerykański dziennikarz, autor „Opcji Benedykta”, zmuszeni będziemy stworzyć odizolowane od reszty enklawy życia chrześcijan, w których obok świątyń znajdą się wyższe uczelnie, szkoły, sklepy, warsztaty prowadzone wyłącznie przez ich mieszkańców.
Nie takiego życia pragnęliśmy, walcząc o wolność dla naszych dzieci i wnuków.
