Barbara Skubisz była długoletnią wyróżniającą się nauczycielką języka polskiego. W latach 1982-1987 uczyła w Liceum Ogólnokształcącym w Dubiecku, a potem (1988-1992) była wykładowcą w Studium Nauczycielskim w Przemyślu. Od roku 1991 aż do przejścia na emeryturę w roku 2014 uczyła w II LO w Przemyślu. Przez całe swoje życie zawodowe dbała o bogactwo języka i poprawność wypowiedzi swoich uczniów. Mówiła: „W pracy szkolno-wychowawczej popularyzujemy i kształtujemy piękno mowy ojczystej”. Rozmiłowana w literaturze i poezji, umiała w autentyczny sposób pokazywać młodym piękno w szerokim tego słowa znaczeniu, a czyniła to wytrwale i cierpliwie, nie szczędząc zdrowia i sił, chociaż od pewnego czasu jej serce wołało o odpoczynek.

Źródło dobra

Była osobą głęboko wierzącą, szlachetną i uczynną, żyła Ewangelią, ceniła swoją więź z Kościołem. Uczniowie lubili ją i szanowali – niewątpliwie dlatego, że dostrzegali jej niezwykłą osobowość, a także za to, że w piękny sposób potrafiła przybliżać im pomniki polskiej literatury, podkreślając zawarte w niej liczne odniesienia do wiary i do Boga – źródła wszelkiego piękna i dobra.

Nauczyciel Roku

Pani Barbara cierpliwie i wytrwale podkreślała walory ojczystego języka, dbała o jego czystość i poprawność. Bardzo cieszyła się językowymi osiągnięciami swoich uczniów, ich wyróżnieniami na studiach, zwycięstwami w konkursach i na olimpiadach. Za szerzenie kultury języka polskiego spotkały ją liczne wyrazy uznania, wyróżnienia, nagrody, dyplomy, m.in. Medal Komisji Edukacji Narodowej i Brązowy Krzyż Zasługi. W 2013 r. otrzymała tytuł Nauczyciela Roku w plebiscycie Życia Podkarpackiego.

Była osobą głęboko wierzącą, szlachetną i uczynną, żyła Ewangelią, ceniła swoją więź z Kościołem.

Podziel się cytatem

O piękno kazań

Na uwagę zasługuje również troska pani Barbary o piękno języka kazań. W latach 2001-2017 dokonywała adiustacji językowej zbioru kazań pasyjnych (o męce Chrystusa), które przed Wielkim Postem pisali diakoni Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Kazania te głosili później księża i diakoni archidiecezji przemyskiej, a nawet innych diecezji. Każdorazowo poprawiała 9 tekstów: 6 kazań diakonów, wybór przykładów i cytatów, bibliografię oraz mój artykuł wstępny. W sumie w ciągu 16 lat z niezwykłą starannością przeczytała, nawet kilka razy, 144 teksty. Wyszukiwała też teksty literackie do zbiorów kazań. Stokrotne Bóg zapłać za wielką i bezinteresowną pomoc fachową.

Świadomy zawód

Matka trojga dzieci, ceniona nauczycielka i wychowawczyni niezliczonej rzeszy dzieci i młodzieży, odeszła nagle do Pana 9 września 2017 r. W kościele św. Brata Alberta w Przemyślu Mszę św. pogrzebową za śp. Barbarę sprawowało 5 kapłanów przy udziale licznych wiernych i delegacji wielu szkół. Piękną homilię wygłosił ks. proboszcz Tadeusz Baj. Spoczęła na cmentarzu zasańskim w Przemyślu.

Na koniec jej słowa: „Zawód ten wybrałam świadomie. Bardzo lubię dzieci i młodzież”. Dziękujemy Bogu za Nauczycielkę z powołania.