Obecny rok realizacji programu duszpasterskiego wskazuje na Eucharystię, która jest tajemnicą posłania i chrześcijańskiego świadectwa. Tegorocznemu tematowi: „Posłani w pokoju Chrystusa” – towarzyszy motto biblijne: „Ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie” (J 6, 57). Podczas obrad Komisji Duszpasterstwa KEP ks. dr Krystian Piechaczek wskazał m.in. na znaczenie skutków Eucharystii, szczególnie tych ukierunkowanych na realizację chrześcijańskiej misji i świadectwa.

Eucharystia i ewangelizacja

W programie duszpasterskim, jak czytamy w jego założeniach, chodzi o działania pastoralne „ukierunkowane na Tego, który przychodzi do nas w sakramencie miłosierdzia, znaku jedności, węźle miłości i paschalnej uczcie, dzięki której ludzkie dusze napełnione są łaską i otrzymują już na ziemi zadatek życia wiecznego”. W kontekście realizacji tegorocznego programu warto przypomnieć to, co powiedział Benedykt XVI, że „wiara Kościoła jest istotową wiarą eucharystyczną, a więc sakramentalną, i karmi się ona w szczególny sposób przy stole Eucharystii”. Powiązanie Eucharystii z dziełem ewangelizacji przypomina nam, że Eucharystia jest tajemnicą posłania wiernych do świata, w którym mamy dawać świadectwo życia chrześcijańskiego. Wskazuje na to bardzo wyraźnie papież Franciszek, który ciągle przypomina o konieczności dawania konkretnego i ewangelicznego świadectwa w dzisiejszym świecie, o potrzebie rozeznawania i towarzyszenia ludziom oraz o potrzebie pomocy w rozpoznawaniu w młodych pragnienia podejmowania wolontariatu. Misja Kościoła i współczesnych uczniów Chrystusa polega na autentycznym świadectwie o Jezusie Chrystusie w świecie.

Ewangelizacja życia społecznego

Temat „Posłani w pokoju Chrystusa” wskazuje również na obowiązek zaangażowania społecznego chrześcijan we współczesnych kontekstach. Zdaniem ks. prof. Arkadiusza Wuwera z Uniwersytetu Śląskiego: „Nauczanie społeczne Kościoła zaczyna się tam, gdzie dochodzi do zderzenia wysokiego ideału Ewangelii z prozą życia”. – Oczywiście, rzeczywistość społeczno-polityczna i gospodarcza jest trudna, ale chrześcijanin nie może się od tego uchylać – dodaje ks. Wuwer. Chodzi o bardzo konkretną ewangelizację życia społeczno-gospodarczego i politycznego. Pełny i świadomy udział w Eucharystii owocuje prospołecznymi postawami, eklezjalną jednością, miłosierdziem i troską o ubogich. „Eucharystia zobowiązuje do pomocy ubogim. By przyjmować w prawdzie Ciało i Krew Chrystusa za nas wydane, musimy rozpoznawać Chrystusa w najuboższych, Jego braciach” – czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego (n. 1397). W tym samym kontekście Katechizm cytuje słowa św. Jana Chryzostoma: „Skosztowałeś Krwi Pana, a nie zauważasz nawet swego brata. Znieważasz ten stół, jeśli nie uznajesz za godnego udziału w twoim pożywieniu tego brata, który był godny zasiadać przy tym samym stole Pana. Bóg uwolnił cię od wszystkich grzechów i zaprosił do swego stołu, a ty nawet wtedy nie stałeś się bardziej miłosierny”.

Eucharystyczny styl życia

Biblijne motto: „Ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie” (J 6, 57), które towarzyszy w tym roku realizacji programu duszpasterskiego, wskazuje na wewnętrzny związek między eucharystycznym stylem życia a misją udzielaną wiernym w ramach każdej Mszy św. Jak czytamy w założeniach programu, chodzi o formowanie uczestników Eucharystii do tego, aby tajemnica, w którą wierzą i którą celebrują, stała się w nich zasadą nowego życia oraz formą chrześcijańskiej egzystencji. Chodzi o kształtowanie eucharystycznego stylu życia. Mocno wskazał na to Benedykt XVI, pisząc za św. Ignacym z Antiochii o życiu „na sposób dnia Pańskiego” czy „eucharystycznym stylu życia”. „Ta radykalna nowość, jaką Eucharystia wprowadza w życie człowieka, ujawnia się w sumieniu chrześcijańskim od samego początku. Wierni bardzo szybko dostrzegli głęboki wpływ, jaki celebracja eucharystyczna wywiera na styl ich życia. Święty Ignacy z Antiochii wyjaśniał tę prawdę, określając chrześcijan jako «tych, którzy przeszli do nowej nadziei», jako tych, co żyją «na sposób dnia Pańskiego» (iuxta dominicam viventes). To określenie wielkiego męczennika antiocheńskiego wskazuje jasno na związek pomiędzy rzeczywistością eucharystyczną a chrześcijańską egzystencją w jej codzienności” – napisał Benedykt XVI w adhortacji Sacramentum caritatis (n. 72). „Dlatego niedziela jest dniem, w którym chrześcijanin odnajduje tę eucharystyczną formę swojej egzystencji, dzięki której jest on stale wzywany, aby żyć. «Życie na sposób dnia Pańskiego» oznacza życie w świadomości wyzwolenia przyniesionego przez Chrystusa oraz realizowanie własnej egzystencji jako ofiary składanej Bogu z samego siebie, aby Jego zwycięstwo objawiało się w pełni wszystkim ludziom poprzez postępowanie wewnętrznie odnowione” – kontynuował Benedykt XVI. Duchowość eucharystyczna nie ogranicza się tylko do uczestnictwa we Mszy św., ale obejmuje całe życie. Niezwykłym świadectwem eucharystycznego stylu życia są słowa, które w swoich Notatkach osobistych zapisał św. Jan Paweł II: „Stygmat Eucharystii: trzeba naśladować Chrystusa Eucharystycznego – dla Boga trzeba być hostią, a dla ludzi chlebem: Teologia chleba” (5 września 1974 r.).

Na zakończenie każdej Mszy św. kapłan wypowiada słowa: „Idźcie w pokoju Chrystusa”, które oznaczają, że mamy iść do świata z konkretną misją i świadectwem naszego życia.

Autor korzystał z informacji BP KEP, KAI