Kulisy przygotowań pobytu Jana Pawła II w Szczecinie (1987 r.), obejrzeć można w szczecińskiej katedrze, na wystawie pt. Operacja papież. Pokazuje ona także intencje ówczesnych władz i przypomina, jak wyglądała Polska drugiej połowy lat 80. XX wieku.
Wcale nie było pewne, czy podczas trzeciej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski (8-14 czerwiec) – do której pretekstem stał się II Krajowy Kongres Eucharystyczny z hasłem: „Do końca ich umiłował (J 13, 1)” – na papieskiej trasie znajdzie się również Szczecin. Wcześniej, w 1983 r. wizyta papieża w Szczecinie okazała się niemożliwa. Obawiano się, że pobyt następcy św. Piotra na Pomorzu będzie okazją do antypaństwowych wystąpień i manifestacji. Niemniej, bp Kazimierz Majdański skierował do Ojca Świętego list z kolejnym zaproszeniem: „Diecezja szczecińsko-kamieńska pokornie ponawia swoją prośbę o przyjazd Waszej Świątobliwości do Szczecina”.
Przyjazd Jana Pawła II do Szczecina – 11 czerwca 1987 r. – był wyjątkowym wydarzeniem. Dodał miastu energii, wyrwał ludzi z marazmu, przyniósł nadzieję na zmiany. W organizację wizyty, w wielką operację logistyczną, zaangażowane były władze kościelne i państwowe, ale przede wszystkim mieszkańcy miasta, dzięki którym Szczecin zmienił się z dnia na dzień. Natomiast uczestnicy spotkania z Janem Paweł II wyrażali opinie, że słowa papieża wypowiedziane w mieście Gryfa nie pójdą na marne. Zaledwie kilka miesięcy później miasto po raz kolejny pokazało swoje niepokorne oblicze...., a potem w Polsce i Europie zmieniło się wszystko.
Modlitewne czuwanie, Msza św. oraz koncert „Szukam Was” w hołdzie Janowi Pawłowi II to wydarzenia, które zaplanowano w Krakowie z okazji ósmej rocznicy śmierci Ojca Świętego.
Sanktuarium bł. Jana Pawła II oraz Ruch Światło-Życie archidiecezji krakowskiej zapraszają na modlitewne czuwanie, które rozpocznie się 2 kwietnia Mszą św. o godz. 17. Po nabożeństwie odbędzie się modlitewne zasłuchanie. Natomiast od godz. 19 do 21.37 trwać będzie adoracja Najświętszego Sakramentu.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
„Nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych” - zaapelował Ojciec Święty do chorych i pracowników służby zdrowia. Przybyli oni do Rzymu na swe uroczystości jubileuszowe. Przygotowaną przez Franciszka homilię odczytał proprefekt Dykasterii do spraw Ewangelizacji, abp Rino Fisichella.
„Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19). Są to słowa, które Bóg, za pośrednictwem proroka Izajasza, kieruje do ludu Izraela będącego na wygnaniu w Babilonie. Dla Izraelitów jest to trudny okres, wydaje się, że wszystko zostało stracone. Jerozolima została zdobyta i spustoszona przez żołnierzy króla Nabuchodonozora II, a wygnanemu ludowi nic nie pozostało. Perspektywa wydaje się być zamknięta, przyszłość mroczna, wszelka nadzieja zniweczona. Wszystko może skłaniać wygnańców do załamania się, do gorzkiej rezygnacji, do poczucia, że nie są już błogosławieni przez Boga.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
