Najwięcej na temat jego życia dowiadujemy się z dzieł św. Grzegorza Wielkiego. Przyszły patron Europy urodził się – wraz ze swoją siostrą bliźniaczką, św. Scholastyką – w rodzinie bogatego ziemianina z Nursji. Wcześnie opuścił rodzinne miasto i udał się na studia do Rzymu. W wielkim mieście był zdegustowany niskim poziomem moralności rzymskiej młodzieży, równocześnie coraz mocniej odzywał się w nim głos powołania. Osiadł więc w pustelni w pobliżu Subiaco, gdzie przyjął mniszy habit. Wkrótce zgromadziło się wokół niego liczne grono uczniów, co umożliwiło mu utworzenie dwanastu klasztorów.
W 529 r. Benedykt wraz z najgorliwszymi uczniami przeniósł się na Monte Casino, gdzie rozpoczął budowę nowego klasztoru. W ten sposób wyznaczył nowy etap działalności dla mnichów oparty na jego Regule – z ascetów żyjących w ukryciu przekształcili się w mnichów pełniących rolę publiczną w życiu Kościoła i społeczeństwa. Papież Benedykt XVI zauważył: „W istocie, Benedykt, który 21 marca 547 r. zakończył ziemski żywot, pozostawił dziedzictwo w postaci Reguły i założonej przez siebie rodziny benedyktyńskiej; przyniosło ono w następnych wiekach i dalej przynosi owoce na całym świecie”. Święty Benedykt wywarł przemożny wpływ na rozwój cywilizacji i kultury europejskiej, z tej racji został ogłoszony patronem Europy.
Fresk Fra Angelico przedstawiający św. Benedykta
z Nursji
W 1964 r. papież Paweł VI ogłosił św. Benedykta Patronem Europy – obchodzimy to święto 11 lipca. Przełom V i VI wieku to czas w którym żył i napisał swoją Regułę ten Mąż Boży. Jest to więc ponad 1500 lat trwania tradycji benedyktyńskiej i oddziaływania Reguły na całe społeczeństwa.
Już samo to zachęca do pochylenia się nad osobą i dziełem św. Opata z Monte Cassino. Pragnę podzielić się swoją refleksją, bardziej teologiczną niż historyczną, nad tym, co nazywam „geniuszem zwyczajności” Reguły św. Benedykta stanowiącej o jej aktualności i uniwersalności.
Przypadająca 15 sierpnia uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wiąże się nierozłącznie ze święceniem ziół, toteż w pobożności ludowej nosi ona nazwę święta Matki Boskiej Zielnej lub Korzennej. W kościołach święci się wówczas zioła, kwiaty i snopy dożynkowe. W sanktuariach maryjnych gromadzą się wielkie rzesze pielgrzymów.
Zwyczaj obchodzenia tego święta sięga V wieku i jest rozpowszechniony w całym chrześcijaństwie. Jednocześnie należy zaznaczyć, że Nowy Testament nigdzie nie wspomina o ostatnich dniach życia, śmierci i o Wniebowzięciu Matki Bożej. Nie ma Jej grobu ani Jej relikwii.
Najbardziej wytrwali pątnicy wyruszyli z Wrocławia 3 sierpnia. Po dojściu na Jasną Górę, 11 sierpnia rozpoczęli swoją drogę do Łagiewnik. W sumie pokonali ponad 370 kilometrów.
W samo południe, 15 sierpnia, ponad stu pielgrzymów dotarło do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Historycznej, bo pierwszej pieszej pielgrzymce z Wrocławia przez Jasną Górę do Łagiewnik towarzyszyły słowa „Pielgrzymi nadziei”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.