To zaproszenie do medytacji, do kontemplacji wizerunku Chrystusa – zaznaczył ks. Jacek Kurzydło, dyrektor Muzeum Archidiecezjalnego Kardynała Karola Wojtyły w Krakowie.
W pierwszym tygodniu Wielkiego Postu odbył się w Muzeum Archidiecezjalnym wernisaż wystawy Krucyfiks, prezentującej fotografie rzeźby Chrystusa na krzyżu, który znajduje się w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Toruniu. Autorem prezentowanych dzieł jest toruński artysta, dr Tomasz Sobecki.
Witając zebranych, ks. Jacek Kurzydło zaznaczył, że tematyka wystawy odnosi się do Chrystusa cierpiącego na krzyżu. I przekonywał: – To nie tylko propozycja artystyczna, chociaż w pierwszej kolejności tym kierujemy się w muzeum, ale to jednocześnie zaproszenie dla wszystkich do jeszcze intensywniejszego przeżycia okresu Wielkiego Postu i wezwanie do nawrócenia. Zauważył, że wystawa Krucyfiks jest pewnego rodzaju formą artystycznych rekolekcji i dodał: – To zaproszenie do medytacji, do kontemplacji wizerunku Chrystusa, który został ukazany w sposób artystyczny. Zwrócił uwagę na towarzyszące ekspozycji teksty, które mają pomóc w kontemplacji i zaznaczył: – Chcemy dużo bardziej wyeksponować wątek duchowy towarzyszący przedstawieniu tematu.
Z kolei bp Robert Chrząszcz zauważył m.in.: – My się krzyża boimy, my przed krzyżem czasem uciekamy, bo jest dla nas czymś trudnym, a z drugiej strony jest nieunikniony, bo każdy z nas to cierpienie w swym życiu niesie. Przypominał też, że dla chrześcijanina krzyż jest znakiem nadziei i zbawienia. I dodał: – Dzisiaj mamy okazję poznać osobiste doświadczenie spotkania z krzyżem pana Tomasza ukazane w artystycznych pracach.
Ich autor przybliżył genezę powstania fotografii, przypominając m.in. okres dzieciństwa i młodości, kiedy w kościele, gdzie znajduje się krzyż z fotografowaną piękną, późnogotycką rzeźbą, uczestniczył w lekcjach religii oraz w nabożeństwach. – Cykl Krucyfiks ma charakter osobisty, to jest początek mojej drogi jako fotografika – powiedział w ramach wprowadzenia do wystawy dr Sobecki i poinformował, że większość prac powstała w latach 1980-83. Artysta oprowadził również gości po wystawie, zatrzymując się przy kolejnych fotografiach. Zwrócił uwagę m.in. na pracę ukazującą rzeźbę Chrystusa z góry. – Wydaje się, że takiego ujęcia ikonografii krucyfiksu nie ma – zaznaczył Tomasz Sobecki.
Fotografik rozwijał swój warsztat artystyczny jako uczeń wybitnego artysty, Władysława Hasiora. Prace dr. Sobeckiego były eksponowane na kilkudziesięciu wystawach w Polsce i za granicą. Cykl Krucyfiks (prezentowany m.in. w Anglii, USA i Hiszpanii) można podziwiać do 28 marca w godzinach otwarcia Muzeum Archidiecezjalnego. Na stronie: archimuzeum.pl więcej szczegółów o wystawie.
W niedzielę w późnych godzinach wieczornych zakończył się Mercy Festival, który w dniach 18 -24 lipca 2016 r., tuż przed rozpoczęciem wydarzeń centralnych ŚDM w Krakowie, odbywał się w bazylice Mariackiej i na dużej scenie Rynku Głównego. Festiwal to przede wszystkim rekolekcje, koncerty i ewangelizacja. Słowo głoszone było przez charyzmatycznych kaznodziejów: ks. bp. Grzegorza Rysia, o. Adama Szustaka OP, o. Tomasza Nowaka OP. Śpiew uwielbienia w poszczególnych dniach prowadziły gwiazdy polskiej sceny chrześcijańskiej: artyści rzeszowskiego koncertu Jednego Serca Jednego Ducha, New Life’m, niemaGOtu, Owca i Exodus 15. Festiwal prowadzony był w języku polskim i angielskim.
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Bóg pomnaża dobro tych, którzy je czynią już teraz, choćby w niewielkim zakresie. Karze zaś tych, którzy mają serce skąpe i niczego nie dają potrzebującym.
Jezus powiedział do faryzeuszów:
«Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień ucztował wystawnie. U bramy jego pałacu leżał żebrak pokryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. A także psy przychodziły i lizały jego wrzody.
Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany.
Gdy cierpiąc męki w Otchłani, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i przyślij Łazarza, aby koniec swego palca umoczył w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu”.
Lecz Abraham odrzekł: „Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz w podobny sposób – niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A ponadto między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd nie przedostają się do nas”.
Tamten rzekł: „Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich ostrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki”.
Lecz Abraham odparł: „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!” „Nie, ojcze Abrahamie – odrzekł tamten – lecz gdyby ktoś z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą”. Odpowiedział mu: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał, nie uwierzą”».
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
