Urodził się 7 lipca 1907 r . w Jaworznie jako syn Franciszka i Wiktorii z d. Sroka. Świadectwo dojrzałości uzyskał w Państwowym Gimnazjum im . Stanisława Staszica w Chrzanowie w 1927 r. W latach 1927-33 studiował filozofię i teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i w Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie.
Pierwsze lata kapłaństwa
Święcenia kapłańskie przyjął z rąk bp. Teodora Kubiny 6 czerwca 1933 r. na Jasnej Górze. Po święceniach pracował jako wikariusz w Grodźcu i w parafii św. Zygmunta w Częstochowie. W latach 1937-44 był prefektem, prokuratorem i wykładowcą historii Kościoła powszechnego i liturgiki w Częstochowskim Seminarium Duchownym, a w latach 1944-45 został wicerektorem seminarium. W latach 1945-50 był prefektem Liceum Męskiego im. Romualda Traugutta i Liceum dla Dorosłych oraz kapelanem Zakładu św. Antoniego w Częstochowie.
Z jego osobą są związane początki duszpasterstwa akademickiego w Częstochowie. Ksiądz Chwistecki był duszpasterzem akademickim od 1945 r. Po II wojnie światowej nastały lata komunizmu i walka z Kościołem i religią. Po 1947 r. jednak mimo wszystko duszpasterstwo zaczęło funkcjonować. Częstochowskie uczelnie były wtedy jeszcze w stadium powstawania – istniała m.in. Wyższa Szkoła Handlowa, której rektorem był Juliusz Braun senior. Po Powstaniu Warszawskim przybyła tu licznie polska inteligencja, która uciekła z Warszawy, w taki sposób znalazła się tutaj m.in. Zofia Kossak-Szczucka, znana pisarka, współzałożycielka powojennej Niedzieli.
Ksiądz Chwistecki, pozbawiony prawa nauczania w szkołach, w latach 1950-51 katechizował młodzież częstochowskich szkół średnich na Jasnej Górze i w katedrze. W 1951 r. został mianowany administratorem parafii Świętej Rodziny w Częstochowie, a następnie jej proboszczem. W latach 1958-85 pełnił urząd dziekana dekanatu Częstochowa II.
Należał do różnych komisji diecezjalnych. W maju 1990 r. przeszedł na emeryturę, nadal jednak mieszkał na plebanii parafii archikatedralnej. Był Prałatem Honorowym Ojca Świętego i prałatem scholastykiem Kapituły Bazyliki Archikatedralnej Częstochowskiej.
Ksiądz Chwistecki zmarł 2 lipca 1994 r. Pogrzeb odbył się 4 lipca w bazylice archikatedralnej. Mszy św. pogrzebowej koncelebrowanej przewodniczył i homilię wygłosił abp Stanisław Nowak, a koncelebransami byli: bp Antoni Długosz i 84 kapłanów. W uroczystościach pogrzebowych wzięli udział klerycy Wyższego i Niższego Seminarium Duchownego, siostry zakonne, wierni z parafii archikatedralnej oraz mieszkańcy Częstochowy. Przybyła również delegacja kombatantów ze sztandarem.
Arcybiskup Stanisław Nowak przypomniał w homilii, że był on „bardzo gorliwym kapłanem, który cały spalał się w duszpasterzowaniu”. „Kapłan zawsze powołany jest do radykalizmu ewangelicznego. Całym swoim życiem powinien wyrażać prawdę zawartą w przypowieści o ziarnie wydającym plon. Najpierw bowiem trzeba umrzeć dla świata, by narodzić się dla Boga i ludzi. Ksiądz prałat przejął się swoim powołaniem kapłańskim. I swym kapłaństwem żył do końca. Ksiądz prałat był człowiekiem modlitwy i uczył jej wartości dla człowieka wierzącego” – powiedział wówczas w homilii abp Nowak.
Ksiądz prał. Józef Chwistecki został pochowany obok swojej matki na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.
– Stajemy z wiarą, ale i pokornym sercem wobec bardzo konkretnego znaku, jakim jest tajemnica Kościoła, znaku zespolenia się ludzi z Bogiem i ludzi między sobą – – mówił w homilii abp Wacław Depo, metropolita częstochowski, który 29 października przewodniczył Mszy św. w archikatedrze Świętej Rodziny w Częstochowie, z racji 95. rocznicy powołania diecezji częstochowskiej i 70. rocznicy poświęcenia bazyliki archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie.
Mszę św. z metropolitą częstochowskim koncelebrowali m. in. bp Andrzej Przybylski – biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej, ks. Włodzimierz Kowalik – proboszcz parafii archikatedralnej, ks. Łukasz Sakowski – wikariusz i ks. Mariusz Trojanowski – sekretarz abp. Depo.
Rosyjski pocisk zabił mu mamę. W tym samym ataku rakietowym 8-letni wówczas Roman Oleksiw doznał oparzeń czwartego stopnia blisko połowy ciała. Dziś dzieciom na całym świecie chce powiedzieć: „Bez względu na to, co się wydarzy, nie poddawajcie się”. Młody Ukrainiec mówi Radiu Watykańskiemu, że wszystkiego uczy się od swego taty, który jest dla niego najlepszym przykładem. Tata Jarosław wyznaje: „Marzę, aby ta dobroć, ta energia, którą ma teraz, trwała przez całe jego życie”.
Chłopiec został poważnie ranny, gdy rosyjskie rakiety uderzyły w centrum Winnicy w lipcu 2022 roku. Zginęło wówczas 28 osób, a ponad dwieście zostało rannych. W wyniku odniesionych obrażeń zmarła mama Romana, a on sam doznał rozległych i głębokich oparzeń. Rozpoczęła się walka o życie i zdrowie chłopca, która oznaczała wiele operacji i zabiegów prowadzonych zarówno na Ukrainie, jak i w specjalistycznych szpitalach w Niemczech. Rok po tej tragedii chłopiec spotkał się z Franciszkiem. Potem były kolejne spotkania. Do historii przeszło zdjęcie, jak ubrany w niebieską maskę i ochronne rękawiczki wtula się w papieża. Przy okazji Międzynarodowego Szczytu nt. Praw Dzieci, który ostatnio odbył się w Watykanie po raz czwarty, spotkał się z Ojcem Świętym. Tym razem nie miał już na sobie maski nadającej mu wygląd superbohatera, która niwelowała ból i pomagała w leczeniu blizn. Z jego twarzy emanował spokój, a świadectwo, którym po spotkaniu z papieżem podzielił się w studiu Radia Watykańskiego, poruszyło najtwardsze nawet serca.
Rosyjski pocisk zabił mu mamę. W tym samym ataku rakietowym 8-letni wówczas Roman Oleksiw doznał oparzeń czwartego stopnia blisko połowy ciała. Dziś dzieciom na całym świecie chce powiedzieć: „Bez względu na to, co się wydarzy, nie poddawajcie się”. Młody Ukrainiec mówi Radiu Watykańskiemu, że wszystkiego uczy się od swego taty, który jest dla niego najlepszym przykładem. Tata Jarosław wyznaje: „Marzę, aby ta dobroć, ta energia, którą ma teraz, trwała przez całe jego życie”.
Chłopiec został poważnie ranny, gdy rosyjskie rakiety uderzyły w centrum Winnicy w lipcu 2022 roku. Zginęło wówczas 28 osób, a ponad dwieście zostało rannych. W wyniku odniesionych obrażeń zmarła mama Romana, a on sam doznał rozległych i głębokich oparzeń. Rozpoczęła się walka o życie i zdrowie chłopca, która oznaczała wiele operacji i zabiegów prowadzonych zarówno na Ukrainie, jak i w specjalistycznych szpitalach w Niemczech. Rok po tej tragedii chłopiec spotkał się z Franciszkiem. Potem były kolejne spotkania. Do historii przeszło zdjęcie, jak ubrany w niebieską maskę i ochronne rękawiczki wtula się w papieża. Przy okazji Międzynarodowego Szczytu nt. Praw Dzieci, który ostatnio odbył się w Watykanie po raz czwarty, spotkał się z Ojcem Świętym. Tym razem nie miał już na sobie maski nadającej mu wygląd superbohatera, która niwelowała ból i pomagała w leczeniu blizn. Z jego twarzy emanował spokój, a świadectwo, którym po spotkaniu z papieżem podzielił się w studiu Radia Watykańskiego, poruszyło najtwardsze nawet serca.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
