Alergie mogą dotyczyć pokarmów, leków, roztoczy, grzybów, ugryzień owadów bądź alergenów kontaktowych, np. lateks, kosmetyki, farbowane ubrania. Najczęściej zdarzają się alergie wziewne, które zwykle objawiają się katarem siennym, zwłaszcza w czasie kwitnienia roślin. Alergia może się pojawić w każdym wieku, nawet kiedy jako dziecko nie jest się alergikiem. Nieleczona nie tyko utrudnia życie i się nasila, ale prowadzi do rozwoju różnych chorób, np. astmy. Istnieją sposoby na hamowanie tej nieprawidłowej reakcji układu odpornościowego, który rozpoznaje alergen jako wroga.
Uczulać może niemal wszystko, najczęściej są to pyłki traw, drzew, chwastów, zarodniki grzybów, sierść zwierząt, roztocza kurzu domowego. Alergik często wie, kiedy kwitnie olcha, brzoza, bylica, leszczyna, topola, tymotka.
Do najczęstszych należą wodnisty katar, kichanie, zatkany nos, zapalenie spojówek lub podrażnienie, łzawienie czy zaczerwienienie, a także świszczący oddech, drapanie w gardle. Mogą się także pojawić objawy skórne czy pokarmowe.
Reklama
Najlepiej udać się do alergologa, który zaleci wykonanie odpowiednich testów. Dostępne są powszechnie testy z krwi lub skórne. Nie zawsze badania dają wynik pozytywny. Może się zdarzyć sytuacja, że reagujemy na dany alergen, a testy tego nie wykazują. Lekarze niechętnie zlecają małym dzieciom badanie alergenów, również właśnie z tego powodu. Czasem sprawdzają najpierw poziom IgE całkowitego, co także nie jest wystarczającym rozwiązaniem.
Inną metodą jest obserwacja reakcji organizmu. Kiedy np. wejście do zakurzonego domu powoduje kichanie, świąd – najpewniej jesteśmy uczuleni na roztocza.
Nasilenie objawów alergicznych można zauważyć wraz z kwitnieniem roślin, czyli najłatwiej je obserwować z kalendarzem. Może to dawać odpowiedź, na co jesteśmy uczuleni. Nie zawsze jednak jest to takie proste, gdyż istnieją alergeny krzyżowe i dopiero połączenie dwóch alergenów, np. zjedzenia jabłka w czasie kwitnienia brzozy, daje konkretną reakcję alergiczną.
Lekarz specjalista zazwyczaj zaleca unikanie konkretnego alergenu. Jeśli istnieje potrzeba, włącza leki przeciwalergiczne w syropie czy w tabletkach. W przypadku alergenów wziewnych często stosuje się donosowy spray obkurczający śluzówki czy kortykosteroidy. Stosowanie terapii odczulania także daje powodzenie kuracji – poprzez podawanie coraz większych ilości konkretnego alergenu. Może to prowadzić do złagodzenia lub ustąpienia objawów, jednak zwykle wymaga sporo czasu. Odczulanie może być podskórne lub podjęzykowe.
Reklama
Istnieją naturalne preparaty o działaniu przeciwhistaminowym – zachęcam, aby używać ich jako naturalnego wspomagania. Szczególnie cenię chlorellę, witaminę C, pokrzywę, olej z czarnuszki, pachnotkę. Korzystne efekty możemy uzyskać także dzięki stosowaniu: wiesiołka, omega-3, witaminy D, calcium, lepiężnika, tarczycy bajkalskiej, krwawnika, ostropestu, kwercetyny, rumianku, nagietka, a nawet dzięki spożywaniu imbiru, czosnku czy cebuli. Ważną metodą jest unikanie alergenu lub zmniejszanie ekspozycji na niego. Pomocne jest spłukiwanie alergenu, np. branie prysznica czy płukanie nosa po spacerze. Jeśli alergie dotyczą roztoczy, zaleca się częste pranie, sprzątanie, usuwanie kurzu i produktów, na których osiada, takich jak dywan, firanka. Istnieją także specjalne preparaty ograniczające roztocza, jak np. spray do czyszczenia, czy neutralizujące ich alergeny.
Warto rozpocząć dzień od picia wody z cytryną oraz stosowania chlorelli 2 razy dziennie, przez ok. 3 miesięce. Do tego łyżka oleju z czarnuszki i picie ziół typowych dla alergika, takich jak pokrzywa czy specjalna mieszanka Alergofix, według receptury o. Klimuszki bądź w tabletkach. Warto sprawdzić, czy nie mamy pasożytów, gdyż mogą one wpływać na poziom histaminy, a także zastosować jedną z metod oczyszczania organizmu, choćby chlorellą. Dobrze jest przeprowadzić podstawowe badania, aby wykluczyć inne choroby. Zmiana diety na przeciwzapalną, z wykluczeniem najczęstszych alergenów pokarmowych, jak mleko, soja, kakao, także może dawać korzystne efekty.
naturoterapeuta
Natura-Med
*Artykuł nie stanowi porady medycznej i nie zastępuje wizyty u lekarza.
Nadejście wiosny kojarzy się często z nieżytem nosa, zapaleniem spojówek, łzawieniem oczu, dusznościami. Czy te dolegliwości można złagodzić?
Każdego roku wzrasta liczba alergików, w Polsce dochodzi ona nawet do 40% społeczeństwa. Wiosna to czas szczególnie uciążliwy dla wielu z nich, gdyż zaczynają się budzić do życia drzewa, trawy i kwiaty, które reagują w prostym mechanizmie nie tylko alergii, ale i alergii krzyżowych. Gdy ma się tę wiedzę, warto zatem przygotować się do sezonu zwiększonej częstotliwości alergii, aby zmniejszyć nasilenie objawów, a nawet całkowicie się ich pozbyć.
Wielką zasługą św. Teresy jest powrót do ewangelicznego rozumienia miłości do Boga. Niewłaściwe rozumienie świętości popycha nas w stronę dwóch pokus. Pierwsza - sprowadza się do tego, iż kojarzymy
świętość z nadzwyczajnymi przeżyciami. Druga - polega na tym, że pragniemy naśladować jakiegoś świętego, zapominając o tym, kim sami jesteśmy. Można do tego dołączyć jeszcze jedną pokusę -
czekanie na szczególną okazję do kochania Boga. Ulegając tym pokusom, często usprawiedliwiamy swój brak dążenia do świętości szczególnie trudnymi okolicznościami, w których przyszło nam żyć, lub zbyt
wielkimi - w naszym rozumieniu - normami, jakie należałoby spełnić, sądząc, iż świętość jest czymś innym aniżeli nauką wyrażoną w Ewangelii.
Teresa nie znajdowała w sobie dość siły, aby iść drogą wielkich pokutników czy też drogą świętych pełniących wielkie czyny. Teresa odkrywa własną, w pełni ewangeliczną drogę do świętości. Jej pierwsze
odkrycie dotyczy czasu: nie powinniśmy odsuwać naszego kochania Boga na jakąś nawet najbliższą przyszłość. Któraś z sióstr w klasztorze w Lisieux „oszczędzała” siły na męczeństwo, które notabene
nigdy się nie spełniło. Dla Teresy moment kochania Boga jest tylko teraz. Ona nie zastanawia się nad przyszłością, gdyż może się czasami wydawać zbyt odległa lub zbyt trudna. Teraz jest jej ofiarowane
i tylko w tym momencie ma możliwość kochania Boga. Przyszłość może nie nadejść. „Dobry Bóg chce, bym zdała się na Niego jak maleńkie dziecko, które martwi się o to, co z nim będzie jutro”.
Czasami myśl o wielu podobnych zmaganiach w przyszłości nie pozwala nam teraz dać całego siebie. Zatem właśnie chwila obecna i tylko ta chwila się liczy. Łaska ofiarowania czegoś Bogu lub przezwyciężenia
jakiejś pokusy jest mi dana teraz, na tę chwilę. W chwili wielkiego duchowego cierpienia Teresa pisze: „Cierpię tylko chwilę. Jedynie myśląc o przeszłości i o przyszłości, dochodzi się do zniechęcenia
i rozpaczy”. Rozważanie, czy w przyszłości podołam podobnym wyzwaniom, jest brakiem zdania się na Boga, który mnie teraz wspomaga. „By kochać Cię, Panie, tę chwilę mam tylko, ten dzień dzisiejszy
jedynie” - pisze Teresa. Jest to pierwsza cecha realizmu jej ducha - realizmu ewangelicznego, gdyż Chrystus mówi nieustannie o gotowości i czuwaniu. Ten, kto zaniedbuje teraźniejszość,
nie czuwa, bo nie jest gotowy. Wkłada natomiast energię w marzenia, a nie w to, co teraz jest możliwe do spełnienia. Chrystus przychodzi z miłością teraz. To skoncentrowanie się na teraźniejszości pozwala
Teresie dostrzec wszystkie możliwe okazje do kochania oraz wykorzystać je. Do tego jednak potrzebne jest spojrzenie nacechowane wiarą, iż ten moment jest darowany mi przez Boga, aby Go teraz, w tej sytuacji
kochać. Nawet gdy sytuacja obecna jawi się w bardzo ciemnych barwach, Teresa nie traci nadziei. „Słowa Hioba: Nawet gdybyś mnie zabił, będę ufał Tobie, zachwycały mnie od dzieciństwa. Trzeba mi
jednak było wiele czasu, aby dojść do takiego stopnia zawierzenia. Teraz do niego doszłam” - napisze dopiero pod koniec życia.
Teresa poznaje, że wielkość czynu nie zależy od tego, co robimy, ale zależy od tego, ile w nim kochamy. „Nie mając wprawy w praktykowaniu wielkich cnót, przykładałam się w sposób szczególny
do tych małych; lubiłam więc składać płaszcze pozostawione przez siostry i oddawać im przeróżne małe usługi, na jakie mnie było stać”. Jeśli spojrzeć na komentarz Chrystusa odnośnie do tych, którzy
wrzucali pieniądze do skarbony w świątyni, to właśnie w tym kontekście możemy uchwycić zamysł Teresy. Nie jest ważne, ile wrzucimy do tej skarbony, bo uczynek na zewnątrz może wydawać się wielki, ale
cała wartość uczynku zależy od tego, ile on nas kosztuje. Zatem należy przełamywać swoją wolę, gdyż to jest największą ofiarą. Przezwyciężając miłość własną, w całości oddajemy się Bogu.
Były chwile, gdy Teresa chciała ofiarować Bogu jakieś fizyczne umartwienia. Taki rodzaj praktyk był w czasach Teresy dość powszechny. Jednak szybko się przekonała, że nie pozwala jej na to zdrowie.
Było to dla niej bardzo ważne odkrycie, gdyż utwierdziło ją w przekonaniu, że nie trzeba wiele, aby się Bogu podobać. „Dane mi było również umiłowanie pokuty; nic jednak nie było mi dozwolone, by
je zaspokoić. Jedyne umartwienia, na jakie się zgadzano, polegały na umartwianiu mojej miłości własnej, co zresztą było dla mnie bardziej pożyteczne niż umartwienia cielesne”. Teresa nie wymyślała
sobie jakichś ofiar. Jej zadaniem było wykorzystanie tego, co życie jej przyniosło.
Umiejętność docenienia chwili, odkrycia, że wszystko jest do ofiarowania - tego uczy nas Teresa. My sami albo narzekamy na trudny los i marnujemy okazję do ofiarowania czegoś trudnego Bogu,
albo czynimy coś zewnętrznie dobrego, ale tylko z wygody, aby się komuś nie narazić lub dla uniknięcia wyrzutów sumienia. Intencja - to jest cały klucz Teresy do świętości. Jak wyznaje, w swoim
życiu niczego Chrystusowi nie odmówiła, tzn. że widziała wszystkie okazje do czynienia dobra jako momenty wyznawania swojej miłości.
Inną cechą, która przybliża ją do nas, jest naturalność jej modlitwy. Teresa od Dzieciątka Jezus, która jest córką duchową św. Teresy od Jezusa, jest jej przeciwieństwem odnośnie do szczególnych łask
na modlitwie. Złożyła nawet z tych łask ofiarę, bo czuła, że w nich można szukać siebie. Jej życie modlitwy było często bardzo marne, gdyż zdarzało się jej zasypiać na modlitwie. Po przyjęciu Komunii
św. zamiast rozmawiać z Bogiem, spała. Nie dlatego, że chciała, ale dlatego, że nie potrafiła inaczej. Ważny jest fakt, iż nie martwiła się za bardzo swoją nieumiejętnością modlenia się. Wierzyła, że
i z takiej modlitwy Chrystus jest zadowolony, gdyż ona nie może Mu ofiarować nic więcej poza swoją słabością.
Aby się przekonać, jak daleko lub jak blisko jesteśmy przyjmowania Ewangelii w całej jej głębi, zastanówmy się, jak podchodzimy do niechcianych prac, mniej wartościowych funkcji, momentów, gdy nie
jesteśmy doceniani, a nawet oskarżani. Czy widzimy w tym okazję, aby to wszystko ofiarować Chrystusowi, czy też walczymy o to, aby postawić na swoim lub zwyczajnie zachować twarz? Jak postępujemy wobec
osób, które są dla nas przykre? Czy je obgadujemy, czy też widzimy w tym okazję, aby im pomóc w drodze do Boga? Teresa powie, gdy nie może już przyjmować Komunii św. ze względu na zaawansowaną chorobę,
że wszystko jest łaską. Czy każda trudna sytuacja, trudny człowiek jest dla mnie łaską?
Sanktuarium w Lourdes chce wpisać maryjną procesję z lampionami na listę niematerialnego dziedzictwa Francji. Nabożeństwo, które w sezonie pielgrzymkowym odbywa się tam każdego wieczoru, ma swoje odpowiedniki w maryjnych parafiach na całym świecie.
W Lourdes rozpoczyna się właśnie największe tegoroczne wydarzenie – pielgrzymka różańcowa z udziałem 17 tys. pielgrzymów ze wszystkich stron Francji. Możliwe, że wkrótce sanktuarium, które jest trzecim najliczniej odwiedzanym miejscem kultu na świecie, zyska nowe zainteresowanie także poza kręgiem wierzących. Wszystko za sprawą pomysłu, by wieczorną procesję z lampionami wpisać na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
