Uroczystość św. Elżbiety - patronki Zgromadzenia Sióstr Elżbietanek jest okazją dla każdej z nas do ponownego spojrzenia, jakby na nowo, na tę świętą. Św. Elżbieta - matka ubogich narażona na wszelkiego rodzaju poniżenie i niezrozumienie stała się znakiem sprzeciwu dla tych, którzy zapominali lub nie chcieli pamiętać o ludziach potrzebujących. Św. Elżbieta troszczyła się o drugiego człowieka, trwała przy cierpiących, wychodziła naprzeciw każdemu bezradnemu, bezdomnemu. Jako duchowe córki św. Elżbiety jesteśmy wezwane do radykalnego i odważnego świadczenia o miłości Bożej we współczesnym świecie. Obecny czas przynagla nas do ponownego narodzenia się w Duchu Świętym i wewnętrznego odnowienia charyzmatu, jaki u początku Zgromadzenia został nam ofiarowany i zadany. Trwając w uwielbieniu i dziękczynieniu za dar posłannictwa naszej świętej Patronki, kierujemy nasz wzrok, myśli i serca ku Tej wielkiej świętej, która w szczególny sposób fascynuje nas i pociąga swą przeogromną miłością do Chrystusa, zachwyca świętością życia. Mówiono o niej, że „świętością swego życia rozjaśniała i rozweselała cały świat chrześcijański”. Wpatrzone w nią, pragniemy na nowo uczyć się autentycznej miłości miłosiernej, bezinteresownej i trudnej, która nie cofa się przed żadną ofiarą. Miłość do Chrystusa Ukrzyżowanego stanowiła zasadniczą treść jej życia i stała się źródłem jej świętości. U stóp krzyża czerpała moc i siłę każdego dnia. Otwarte serce Jezusa było dla niej najbardziej wymownym znakiem, symbolem miłości do każdego człowieka, szczególnie do opuszczonego, najbiedniejszego i chorego. Kochając Chrystusa, umiała go całym sercem dawać innym, spełniała uczynki miłosierdzia bez rozgłosu, w skrytości, zbliżała się z wielką miłością do wszystkich. Umocnione Jej duchem, staramy się kroczyć z radością i nowym zapałem drogą wiernego naśladowania Chrystusa, niosąc dzisiejszemu światu i ludziom miłość, dobroć, życzliwe słowo i uśmiech. Dokonuje się to poprzez pokorne wsłuchiwanie się w słowo Pana oraz zdolność odkrywania w każdym człowieku Jego Oblicza.
Siostry Elżbietanki są wspólnotą kontemplacyjno-apostolską, na prawie papieskim. Zgromadzenie powstało 27 września1842 r. w Nysie. Inicjatorką była Klara Wolf, a współzałożycielkami Matylda i Maria Market oraz Franciszka Werner. Duchowość Elżbietanek opiera się na przykładzie patronki, św. Elżbiety Węgierskiej, która pielęgnując chorych, usiłowała widzieć w nich zranione członki Pana Jezusa. Swoim życiem pragniemy naśladować Chrystusa w Jego oddaniu sprawom Ojca i jak On pochylać się nad ludźmi będącymi w potrzebie. Śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa uzdalniają nas do niepodzielnej służby Bogu i ludziom. Modlitwa, Eucharystia, medytacja, wspólnota siostrzana są źródłem naszych sił w posłudze potrzebującym - bez różnicy na wyznanie, narodowość i stan.
Naszym celem jest:
- Służba chorym, cierpiącym, samotnym i opuszczonym
- Służba pielęgniarska w szpitalach i domach opieki dla dzieci i dorosłych
- Praca wychowawcza w domach i zakładach dla dzieci
- Praca duszpasterska i apostolska w parafiach (katechetki, zakrystiani, organistki)
- Służba dla Kościoła w Kuriach biskupich i Seminariach duchownych;
- Praca misyjna
- Działalność z katolickimi świeckimi we Wspólnocie Apostolskiej św. Elżbiety.
Włączenie do naszego Zgromadzenia oraz formacja dokonuje się w trzech etapach:
- Postulat kanoniczny - pół roku (istnieje też możliwość wcześniejszej przynależności do postulatu zewnętrznego)
- Nowicjat jeden rok
- Juniorat pięć lat
Do Zgromadzenia na całym świecie należy blisko 1890 sióstr. Działalność naszą rozwijamy w trzynastu prowincjach, w kraju i zagranicą (Włochy, Niemcy, Norwegia, Szwecja, Dania, Czechy, Litwa, Brazylia, Jerozolima, Nowosybirsk). W diecezji legnickiej znajduje się 14 naszych placówek podległych Prowincji Wrocławskiej. „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13, 35). Te słowa Chrystusa przypominają nam, że wszystko zależy od miłości. Miłość bowiem jest „sercem Kościoła” i tylko ona jest w stanie przemieniać nas i tych, do których jesteśmy posłane. Prosimy więc naszą Świętą Patronkę o opiekę nad całym „elżbietańskim dziełem”, byśmy tak jak Ona były otwarte na czynienie dobra i kontynuowały nasze posłannictwo miłości miłosiernej.