„Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości” (Dz 6,3). Nie siedmiu, a trzech takich mężów zostało wezwanych w sobotę 11.05 do publicznego wyrażenia gotowości w pełnieniu posłannictwa zgodnie z wolą Chrystusa i Kościoła przez posługę diakona.
W parafii pw. Św. Maksymiliana Marii Kolbego we Wrocławiu Gądowie święcenia diakonatu przyjęli Michał Olko z parafii pw. Opatrzności Bożej, Bogusław Wojnarowski z parafii pw. Św. Jadwigi oraz Marcin Józefczyk, parafianin z kościoła na Gądowie. – Wyznaczony do bycia diakonem musi być mężem Ducha Świętego, gdyż rozeznawanie powołania to na pierwszym miejscu nadsłuchiwanie woli Bożej, która jest źródłem wszelkich sakramentów Kościoła. Żeby powstało powołanie, musi być wołanie Boga, potem usłyszenie powołania, zdolność wzrostu w tym powołaniu i wspólnota, w której ono będzie mogło się spełniać – mówił w trakcie homilii bp. Andrzej Siemieniewski, z którego rąk kandydaci przyjęli świecenia. Faktycznie nie sposób dokonać tych wszystkich rzeczy bez relacji z Duchem Świętym.
Diakon w języku Nowego Testamentu oznacza posługujący. Kandydaci zostali wezwani do pokornej służby w duchu miłości. W końcu odczytując Ewangelię, czy trzymając kielich z przenajświętsza Krwią niejako stają w miejscu samego Chrystusa. Ci trzej mężczyźni zostali uznani zarówno przez duchowieństwo jak i wiernych godnymi tej posługi.
Nowo wyświęceni diakoni po Eucharystii w swoich podziękowaniach nie pominęli nikogo, kto przyczynił się do wzrastania w ich posłudze i oprawy tego wyjątkowego dnia. Dziękowali Maryi jako ukochanej Matce swojego powołania, biskupom, kapłanom, rodzicom, wiernym, klerykom Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu, przedstawicielom Ogólnopolskiego Seminarium dla Starszych Kandydatów do Święceń w Krakowie, gdzie przez pewien etap formacji studiował diakon Bogusław, opiekunom roku – ks. Marcinowi Werczyńskiemu i ks. Maciejowi Małydze, a także kapłanom głoszących dla nich rekolekcje, czy profesorom i wykładowcom Papieskiego Wydziału Teologicznego. Szczególne podziękowania złożyli także proboszczom rodzinnych parafii – Krzysztofowi Hajdunowi, Adamowi Dereniowi i Czesławowi Majdzie, do którego diakoni skierowali takie słowa: My tak się trochę czasem śmiejemy, ale dzisiaj to się stało faktem – dla nas dziś tutaj jest katedra i bardzo ci dziękujemy za Twoją wszelką życzliwość i dobro, bo właśnie dzisiaj dzieło Twojego życia stało się katedrą.
ostatnie tygodnie przepojone są informacjami, które wzbudzają w nas niepewność, a może nawet przerażenie. Stajemy wobec choroby i cierpienia, które wielu naszym siostrom i braciom odbierają radość życia. Ale właśnie w takiej chwili Bóg wlewa w nasze serca nadzieję, zapewnia o swojej miłości i przywraca wiarę, która każe nam widzieć w nim troskliwego Ojca. Wyrazem Jego troski jest również wzbudzanie w sercach młodych ludzi daru powołania do kapłaństwa, które jest nie tylko służbą Bogu, ale także i ludziom, a zwłaszcza tym, którzy oczekują podania pomocnej dłoni w trudnych sytuacjach życiowych. Ten służebny charakter kapłaństwa widoczny był w sposób szczególny w życiu św. Jana Pawła II, którego 100-lecie narodzin obchodzimy w tym roku. On czerpiąc siłę z miłości do Chrystusa był prawdziwym Pasterzem, gotowym oddać życie za powierzony sobie Kościół. Dlatego u schyłku swego ziemskiego życia, w Orędziu na XL światowy Dzień Modlitw o Powołania, tak pisał: „Tym orędziem pragnę niejako użyczyć głosu Jezusowi, przedstawiając wielu młodym ideał służby i pomagając im przezwyciężyć pokusy indywidualizmu oraz złudzenie, że w ten sposób można osiągnąć szczęście. Pomimo pewnych przeciwnych skłonności, które są jednakże obecne we współczesnej mentalności, istnieje w sercach wielu młodych ludzi naturalna gotowość do otwarcia się na drugiego, zwłaszcza najbardziej potrzebującego. Dzięki niej stają się oni wielkoduszni, zdolni do empatii, gotowi zapomnieć o samych sobie i na pierwszym miejscu, przed własnymi interesami, postawić drugiego”.
Historia z długą deską, zarówno na podłodze, jak i zawieszoną między dachami, doskonale ilustruje, jak różne sytuacje mogą wywoływać w nas strach. Choć deska jest ta sama, perspektywa zmienia wszystko. Lęk staje się narzędziem, które może nas paraliżować i ograniczać nasze działania. Tak jak w życiu, gdzie nowe wyzwania mogą wydawać się przerażające, ale ich pokonanie otwiera przed nami nowe możliwości.
Przeszłość często niesie ze sobą bagaż, który może nas przytłaczać, ale warto pamiętać, że trudne doświadczenia mogą prowadzić do przemiany. Historia Jacques’a Fescha, który w celi więziennej przeżył nawrócenie i odnalazł wiarę, jest tego dowodem. Nawet w najtrudniejszych chwilach Bóg może działać, przynosząc dobro z pozornie negatywnych sytuacji.
Wrażenie podczas spotkania robił kościół pełen kobiet
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
