W homilii podczas liturgii bp Pindel zwrócił uwagę, że powołanie do kapłaństwa w rodzinie bp. Pieronka, podobnie jak w całej parafii, było traktowane jako „powód do chluby oraz znamię wielkości dla rodziny i parafii”. „Wszak zaangażowanie w życie religijne rodziny stanowiło właściwe podglebie dla budzącego się i rozpoznawanego powołania zdolnego absolwenta żywieckiego liceum. Jego prymicje stały się powodem chluby dla całej parafii, a z czasem może i zachętą dla nie jednego kandydatów do kapłaństwa” – podkreślił hierarcha. Duchowny wcześniej cytował także słowa wójta żywieckiego z XVII wieku Andrzeja Komonieckiego oraz żydowskiego historyka Józefa Flawiusza, dla których kapłaństwo stanowiło ważny wyróżnik statusu społecznego i dowód świetności rodu oraz wielkość „małej ojczyzny”. Przy okazji biskup zaznaczył, że z Żywca wywodzi się 24 żyjących dziś kapłanów, a samo żywieckie liceum może poszczycić się tym, że ukończyło go czterech późniejszych biskupów, w tym biskup Kościoła ewangelicko-augsburskiego.

Kaznodzieja zauważył, że sława bp. Pieronka – jednego z najwybitniejszych kanonistów, profesora nauk prawnych, nietuzinkowego sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski w latach 1993–1998, wymownego i reprezentatywnego rektora Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie w latach 1998–2004 – musiała docierać do jego rodaków z Radziechów.

Podziel się cytatem

„Wmurowanie tablicy dla upamiętnienia bp. Tadeusza jest jak najbardziej stosowne w tej świątyni. Wpierw z tego powodu, że był jednym z was i nigdy się nie wypierał ani swej rodziny, ani parafii” – zwrócił się do obecnych w kościele wiernych i przytoczył wypowiedzi zmarłego biskupa, świadczące, że nawet na forum międzynarodowym, gdy opowiadał o trudnych kwestiach, odwoływał się do swych korzeni i doświadczeń związanych z rodzinną ziemią i parafią. „Odsłaniając dziś tablicę ku pamięci bp. Tadeusza Pieronka, chcemy nie tylko podziękować Bogu za jego życie, jego wielkość, za jego zasługi dla Kościoła w Polsce, ale rozpocząć całą plejadę tablic upamiętniających wybitnych ludzi, nie tylko kapłanów, pochodzących z tej parafii. Daj Boże!” – dodał bp Pindel.

W radziechowskim kościele św. Marcina, w którym zmarły duchowny przyjął pierwsze sakramenty i udzielił w przeszłości prymicyjnego błogosławieństwa, zebrali się na Eucharystii m.in. przedstawiciele rodziny bp. Pieronka, górale w strojach regionalnych, górnicy w mundurach, samorządowcy, reprezentanci miejscowych szkół i instytucji z pocztami sztandarowymi.

Na czarnej marmurowej tablicy poświęconej przez ordynariusza diecezji bielsko-żywieckiej widnieje kolorowa podobizna twarzy bp. prof. Tadeusza Pieronka. Poniżej umieszczono napis: „Niech ten, który ufał w miłosierdzie Chrystusa Zbawiciela, wpatruje się w blask Jego oblicza. Wspólnota Radziechowska A.D. 2019”.

Podziel się cytatem

Tadeusz Pieronek urodził się 24 października 1934 r. w Radziechowach. Święceń prezbiteratu udzielił mu 26 października 1957 r. w kościele św. Michała w Krakowie miejscowy administrator apostolski i arcybiskup metropolita lwowski Eugeniusz Baziak. 25 marca 1992 r., wraz z reorganizacją podziału administracyjnego Kościoła w Polsce, Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym nowo utworzonej diecezji sosnowieckiej. W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski był w latach 1992-1993 zastępcą sekretarza generalnego, a w latach 1993-1998 sekretarzem generalnym KEP.

Zasługą bp. Tadeusza Pieronka w roli sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Polski było doprowadzenie do ratyfikacji Konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzeczpospolitą Polską. Biskup odegrał istotną rolę w procesie integracji Polski ze strukturami zjednoczonej Europy.

Postanowieniem prezydenta Polski Bronisława Komorowskiego z 17 kwietnia 2014 został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.

Zmarł 27 grudnia 2018 w Krakowie. Został pochowany w krypcie kościoła św. Piotra i Pawła w Krakowie.