Wprowadzając zebranych w treść uroczystości, proboszcz wspólnoty ks. Krzysztof Kosewski zwrócił uwagę, że do właściwego przeżywania wiary nie wystarczy jedynie kontemplowanie Boga w przyrodzie. „Czym bylibyśmy bez tej świątyni, jakie byłoby nasze życie i jak wyglądałoby nasze zbawienie, gdyby nam brakowało Komunii św., niedzielnej Mszy św. czy innych sakramentów?” - pytał retorycznie kapłan. „Życie uczy, że kto gardzi Kościołem, zamyka się na Chrystusa, powoli zatraca poczucie winy i odpowiedzialność przed własnym sumieniem” - dodał.
Przypominając, że mottem jubileuszu są słowa św. Hilarego z Poitiers: „Świątynią Boga jest świętość, prawość, skromność człowieka”, ks. Kosewski zaznaczył, że budowniczowie parafialnego kościoła pokazali nie tylko kunszt sztuki sakralnej, ale też artyzm wiary. „Pozostawiając nam to wspaniałe dzieło, pragną, abyśmy dalej byli artystami, rzeźbiarzami własnego serca” - mówił ksiądz proboszcz.
Myśli zawarte w powitaniu duszpasterza parafii rozwinął w homilii Ksiądz Biskup. „Dziękujemy dziś Bogu nie za jakieś chwilowe, przemijające dobro. Dziękujemy Panu za trwały pomnik wiary minionych pokoleń” - mówił. Zgromadzonym parafianom i ich gościom wyjaśnił, że to dziękczynienie wynika z faktu, że kościół parafialny jest takim miejscem, w którym „jak w soczewce skupia się życie człowieka”. Wskazał przy tym na ważne momenty w ich życiu, które dokonują się w świątyni i niejako wpisują w jej historię. Według Kaznodziei te wydarzenia to na pierwszym miejscu chrzest, w którym Bóg wzywa po imieniu człowieka i zawiera z nim przymierze. W świątyni przeżywa się Pierwszą Komunię, bierzmowanie i w niej bierze początek rodzina w sakramencie małżeństwa. „Nawet pożegnania z bliskimi zmarłymi dokonują się w murach parafialnej świątyni” - wymieniał kolejne wydarzenia Biskup - także „każdy zwykły tydzień naszego życia rozpoczynamy i każdy tydzień kończymy w świątyni” - dodał.
Biskup Piotr przypomniał także stuletnie dzieje kościoła. Mówił o dniu konsekracji w 1907 r. i o wojennych zniszczeniach, naprawionych dzięki zaangażowaniu duszpasterzy i parafian. Mówiąc poniekąd w imieniu każdego ze zgromadzonych, Pasterz podkreślił: „Kościół we Wronie nosi w swych czcigodnych murach dzieje ludzi - historię ich życia i koleje losu. Najważniejsze wydarzenia mojego życia i szara codzienność mijających tygodni jest tak mocno związana z tą budowlą, że nie są to dla mnie tylko kamienne mury. W tych ścianach jest zapisana historia mojego życia: wydarzenia radosne, wydarzenia tragiczne; nadzieje przepełnione optymizmem i gorycz upadków; chwile cichej modlitwy i pokój Bożego przebaczenia”.
W dalszych słowach homilii Ksiądz Biskup wskazał, że świątynia jest szczególnym miejscem spotkania z Bogiem, gdzie ludzie mogą odnaleźć równowagę ducha i umocnić się wewnętrznie. Nawiązał przy tym do sakramentu chrztu, podczas którego naznacza się katechumena znakiem krzyża i porównał człowieka do konsekrowanej świątyni: „Setna rocznica konsekracji świątyni ma Tobie przypomnieć - Siostro i Bracie - prawdę wiary głoszoną przez św. Pawła Apostoła: «Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Świątynia Boża jest święta, a wy nią jesteście»” - mówił.
Kaznodzieja przypomniał również znaczenie kościoła dla parafialnej społeczności: „Każde większe skupisko ludzkie powinno mieć taki dom, który przypomina, że Bóg stał się człowiekiem i przebywa wśród nas dwadzieścia cztery godziny na dobę, aż do skończenia świata”.
Dalej przypomniał o innym ważnym społecznym wymiarze świątyni. „Kościół jako namiot spotkania człowieka z Bogiem jest też miejscem spotkania człowieka z drugim człowiekiem. Świątynia pogłębia więź między tymi, którzy współtworzą parafię. Kształtuje takie postawy społeczne, jak: solidarność, braterstwo, odpowiedzialność za drugiego człowieka, wrażliwość”. Na koniec Ksiądz Biskup ukazał postać skruszanego celnika z Ewangelii i zaapelował, by w domu Bożym wzorować się na jego postawie: „Żyjmy w pokorze, czyli w prawdzie o nas samych. Wtedy odejdziemy z naszej świątyni - podobnie jak celnik - wysłuchani przez Pana i usprawiedliwieni”.
W jubileusz czynnie zaangażowali się mieszkańcy wszystkich 16 wchodzących w skład parafii miejscowości. W procesji z darami ich reprezentanci ofiarowali do kościoła m.in. sprzęty i szaty liturgiczne. Liczący sobie 100 lat kościół parafialny pw. Przemienienia Pańskiego we Wronie jest, według źródeł historycznych, trzecią z kolei świątynią parafialną w dziejach tej wspólnoty. Powstał w latach 1898 - 1906, gdy proboszczem był ks. Franciszek Karwacki. Świątynia została konsekrowana 12 października 1907 r. przez biskupa płockiego Apolinarego Wnukowskiego. Podczas I wojny światowej kościół został uszkodzony, odremontowano go po wojnie. Po II wojnie światowej restaurację kościoła prowadzili ks. Wacław Bernaś i ks. Wawrzyniec Ulanowski. Obecnie o świątynię troszczy się ks. Krzysztof Kosewski.