Zawsze żywiłem wielki podziw dla Ojca Świętego Jana Pawła II, widząc go z różańcem w dłoniach. Z jakąż miłością przesuwał on paciorki tej prostej maryjnej koronki! Wiele razy podkreślał też, że jest to jego ulubiona modlitwa.
Różaniec jest własnością modlitewną wszystkich chrześcijan i cieszy się ich ogromną estymą i umiłowaniem. Kochamy Różaniec. To modlitwa, podczas której rozważając życie i działalność Pana Jezusa z punktu widzenia Jego Matki, człowiek zatapia się w Bogu. Różaniec dzieli się na tzw. części, odzwierciedlające stan duszy Maryi. To także stany, w jakich znajduje się człowiek. To część radosna, bolesna i chwalebna, do których Ojciec Święty Jan Paweł II dołączył tzw. tajemnice światła, obejmujące nauczanie Pana Jezusa.
Tak jak w życiu Maryi i Jezusa, i w życiu każdego człowieka, zwłaszcza młodego, jest dużo radości i satysfakcji z nabywanej mądrości, ze zdrowego rozwoju. Jednak życie składa się także z sytuacji trudniejszych, bolesnych - przychodzi ciężka choroba, utrata najbliższych, udręczenie i wtedy życie człowieka łączy się z drogą krzyżową Jezusa Chrystusa. Wielu z nas bardzo kocha różańcowe tajemnice bolesne, ponieważ w nich odnajduje cząstkę swojego życia, swoich trosk, ale odnajduje też głęboki sens bólu i cierpienia, które nie są ostateczne - modlitwa przechodzi do kolejnych części, do tajemnic chwalebnych. Tajemnice te zawierają ważny element wiary w życie wieczne, ukierunkowują nas na bliskość Boga i Matki Najświętszej, na świętych obcowanie. To tajemnice, wobec których człowiek przeżywa swoiste mysterium tremendum i mysterium fascinosum - drżenie i obawę, ale także zachwyt i fascynację. Ujawniają wielkość Boga, który objawia się w swojej wspaniałości i który jest wielkim spełnieniem człowieka.
I oto Jan Paweł II wprowadza czwartą część Różańca - tajemnice światła, które mają wymiar duszpasterski i apostolski. Nasze zamyślenia koncentrują się teraz na publicznej działalności Jezusa. Dynamika tych tajemnic oświetla życie człowieka, uzmysławia nam, że z miłości do Jezusa i Jego Ewangelii wszyscy możemy przyczynić się do budowy Królestwa Bożego.
Przeżywamy Rok św. Pawła. Właśnie te apostolskie tajemnice Różańca św. wydają się dziś dla Kościoła bardzo ważne. Bo to właśnie św. Paweł Apostoł był tym, który z wielką mocą i gorliwością naśladował Jezusa w przepowiadaniu Jego Ewangelii, nie lękając się niczego, przeświadczony, że warto żyć i pracować dla Niego. Jego nawrócenie jeszcze jako Szawła, prześladowcy chrześcijan, było momentem zwrotnym w jego życiu, ukazującym nam, że i my w każdej chwili możemy rozpocząć nie tylko osobiste nawrócenie, ale także wielką ewangelizację.
Rok św. Pawła wiąże nas więc w sposób szczególny z Różańcem św., a jeżeli jeszcze weźmiemy pod uwagę hasło roku duszpasterskiego: „Bądźmy uczniami Jezusa” - nie trzeba już nic dodawać.
Niech zatem październikowe dni A.D. 2008 będą dniami wielkiego zamyślenia nad formą naszego apostolatu Ewangelii, a Rok św. Pawła - okazją do konkretnego zaangażowania się na tym polu. Cały świat powinien jak najprędzej poznać Chrystusa i uwierzyć Miłości.