Z Jasnej Góry

Kapłani archidiecezji częstochowskiej

Coraz więcej zagubienia

Doroczna Pielgrzymka Kapłanów Archidiecezji Częstochowskiej odbyła się 23 października. Kapłani przeszli w procesji z archikatedry Świętej Rodziny na Jasną Górę. Pielgrzymce przewodniczyli metropolita częstochowski abp Stanisław Nowak oraz biskupi pomocniczy - Antoni Długosz i Jan Wątroba. W homilii podczas Mszy św. w Bazylice Jasnogórskiej abp Nowak powiedział: - W naszych czasach dużo jest odwrócenia się od Boga, zagubienia. Jeszcze nigdy nie było tak dużo zagubienia Polaków. Spodobało się wielu to, co jest ateizmem, laicyzmem. Metropolita częstochowski odniósł się także do debaty nt. in vitro, toczącej się w Polsce. - In vitro jest wbrew Prawu Bożemu. Jest wbrew Stwórcy. Człowiek chce być stwórcą. Jest w tym wszystkim jakaś straszna pycha - wyjaśnił abp Nowak.

Troska o nowe powołania

Formowanie bogatego człowieczeństwa

Reklama

Ogólnopolska Kongregacja Odpowiedzialnych za Duszpasterstwo Powołań odbyła się w dniach 22-24 października pod hasłem: „Formowanie bogatego człowieczeństwa jako fundament duszpasterstwa powołań”. Uczestnikom kongregacji towarzyszyli: bp Wojciech Polak z Gniezna, dotychczasowy delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Powołań (obecnie delegat KEP ds. duszpasterstwa emigracji), i bp Wiesław Lechowicz, nowy delegat KEP ds. Powołań (od 29 września). - Na początku jasnogórskiej kongregacji miało miejsce oficjalne przekazanie duszpasterstwa powołań mojemu następcy - poinformował bp Wojciech Polak. - Dziś rano już on odprawił Mszę św. i teraz będzie przewodniczył sprawom powołań w Polsce.
Referenci powołaniowi to osoby odpowiedzialne za powołania: kapłani diecezjalni i zakonni, siostry zakonne i przedstawiciele świeckich instytutów życia konsekrowanego. Spotkania na Jasnej Górze są dla nich możliwością pogłębienia wiedzy i dzielenia się doświadczeniami.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Msza św. w rycie trydenckim

Jak przez wieki było

Msze św. w rycie trydenckim zostały odprawione na Jasnej Górze 22 i 23 października. Msza św. trydencka jest celebrowana w klasycznym rycie rzymskim, czyli jest tradycyjną Mszą łacińską. Nawiązuje do reformy soboru powszechnego Kościoła katolickiego w latach 1545-63. Jest odprawiana w języku łacińskim, a nie współczesnym, narodowym. Eucharystie zostały odprawione dla uczestników Pielgrzymki Środowisk Liturgii Trydenckiej. Celebrowali je przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Jasnogórskiej: pierwszego dnia ks. prał. Roman Kneblewski z Bydgoszczy, a następnego - ks. Wojciech Grygiel z Bractwa Kapłańskiego św. Piotra, inicjator spotkania. Była to już 7. Pielgrzymka Środowisk Liturgii Trydenckiej na Jasną Górę.

Zespół „Camerata” nagrodzony

Jasnogórski Zespół Wokalny „Camerata” pod dyrekcją Jarosława Jasiury odnosi kolejne sukcesy. W październiku chór zdobył Grand Prix i Puchar Prezydenta Miasta Częstochowy, uczestnicząc w IV Międzynarodowym Festiwalu Chóralnej Pieśni Maryjnej, oraz Złoty Dyplom i Nagrodę Specjalną w IV Ogólnopolskim Konkursie Chórów „Ars Liturgica” w Gnieźnie. Jarosław Jasiura także został wyróżniony - otrzymał Nagrodę Specjalną Oddziału Bydgoszcz Federacji Caecilianum dla wyróżniającego się dyrygenta. „Camerata” działa na Jasnej Górze. W jej skład wchodzi młodzież szkół gimnazjalnych i średnich, a także studenci. Obecnie „Camerata” liczy 28 osób.

25. Jasnogórska Noc Czuwania w intencji polskich emigrantów i ich duszpasterzy

Noc 12/13 listopada 2010 (z piątku na sobotę)
„Trwajcie w wierze ojców” (sługa Boży kard. August Hlond)

Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii Zagranicznej zaprasza do Domu Matki i Królowej Polski wszystkich, którzy sercem i modlitwą pragną wspierać polskich emigrantów i ich duszpasterzy żyjących i pracujących poza granicami Polski.
18.00-19.30 - Rozpoczęcie - Aula o. Kordeckiego
Czuwanie - Kaplica Cudownego Wizerunku Matki Bożej
20.00 - Przywitanie pielgrzymów
20.20 - Różaniec
21.00 - Apel Jasnogórski
21.30 - Modlitwa za emigrantów i ich duszpasterzy oraz o nowe powołania
23.00 - Modlitewne przygotowanie do Eucharystii
0.00 - Uroczysta Msza św.
1.30 - Nabożeństwo do Matki Bożej za rodziny żyjące na emigracji
2.30 - Nabożeństwo za Ojczyznę przez wstawiennictwo głównych patronów Polski
3.30 - Droga Krzyżowa

Jeśli nie możesz przyjechać, intencje modlitwy na Czuwanie możesz przesłać pod adresem e-mail: czuwanie@tchr.org, www.chrystusowcy.pl/czuwanie, tel. 507-135-769.

Krótko

18 i 19 października modlili się maturzyści archidiecezji warszawskiej. Łącznie w pielgrzymce uczestniczyło ok. 4 tys. osób. Z młodzieżą modlił się bp Piotr Jarecki.

19 października, zwyczajem ubiegłych lat, siatkarze Tytan AZS Częstochowa zawierzyli Matce Bożej nowy sezon ligowy.

21 października w Bazylice Jasnogórskiej zaśpiewał chór „Figuralchor” z Kolonii.

22 października ok. 800 uczniów klas maturalnych diecezji bydgoskiej przyjechało z bp. Janem Tyrawą. Tego samego dnia 3 tys. maturzystów diecezji łomżyńskiej modliło się pod przewodnictwem bp. Stanisława Stefanka.

23 października 4 200 maturzystów z 22 miast i miejscowości diecezji zamojsko-lubaczowskiej zgromadziło się na Jasnej Górze z bp. Mariuszem Leszczyńskim.

Zapowiedź

7-8 listopada - 27. Ogólnopolska Pielgrzymka Kolejarzy

8-10 listopada - Rekolekcje Księży Kapelanów Szpitali

8-13 listopada - Rekolekcje Ojców i Braci Paulinów

12/13 listopada - Jasnogórska Noc Czuwania w intencji polskich emigrantów i ich duszpasterzy (organizują Księża Chrystusowcy)

13 listopada - Pielgrzymka Bezdomnych

13-14 listopada - Europejska Pielgrzymka Rycerzy Jasnogórskiej Bogurodzicy

www.jasnagora.com

Jasnogórski telefon zaufania (0-34) 365-22-55 czynny codziennie od 20.00 do 24.00

Radio Jasna Góra UKF FM 100,6 MHz

Drodzy bracia i siostry, W ostatnich katechezach widzieliśmy, jak czytanie i rozważanie Pisma Świętego w modlitwie osobistej i wspólnotowej otwierają na słuchanie Boga, który do nas mówi i rozbudzają światło, aby zrozumieć teraźniejszość. Dzisiaj chciałbym mówić o świadectwie i modlitwie pierwszego męczennika Kościoła, św. Szczepana, jednego z siedmiu wybranych do posługi miłości względem potrzebujących. W chwili jego męczeństwa, opowiedzianej w Dziejach Apostolskich, ujawnia się po raz kolejny owocny związek między Słowem Bożym a modlitwą. Szczepan został doprowadzony przed trybunał, przed Sanhedryn, gdzie oskarżono go, iż mówił, że „Jezus Nazarejczyk zburzy...[świątynię] i pozmienia zwyczaje, które nam Mojżesz przekazał” (Dz 6, 14). Jezus podczas swego życia publicznego rzeczywiście zapowiadał zniszczenie świątyni Jerozolimskiej: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo” (J 2,19). Jednakże, jak zauważył św. Jan Ewangelista, „On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus” (J, 21-22). Mowa Szczepana przed trybunałem, najdłuższa w Dziejach Apostolskich, rozwija się właśnie na bazie tego proroctwa Jezusa, który jako nowa świątynia inauguruje nowy kult i zastępuje ofiary starożytne ofiarą składaną z samego siebie na krzyżu. Szczepan pragnie ukazać, jak bardzo bezpodstawne jest skierowane przeciw niemu oskarżenie, jakoby obalał Prawo Mojżesza i wyjaśnia swoją wizję historii zbawienia, przymierza między Bogiem a człowiekiem. Odczytuje w ten sposób na nowo cały opis biblijny, itinerarium zawarte w Piśmie Świętym, aby ukazać, że prowadzi ono do „miejsca” ostatecznej obecności Boga, jakim jest Jezus Chrystus, a zwłaszcza Jego męka, śmierć i Zmartwychwstanie. W tej perspektywie Szczepan odczytuje też swoje bycie uczniem Jezusa, naśladując Go aż do męczeństwa. Rozważanie Pisma Świętego pozwala mu w ten sposób zrozumieć jego misję, jego życie, chwilę obecną. Prowadzi go w tym światło Ducha Świętego, jego osobista, głęboka relacja z Panem, tak bardzo, że członkowie Sanhedrynu zobaczyli jego twarz „podobną do oblicza anioła” (Dz 6, 15). Taki znak Bożej pomocy, przypomina promieniejące oblicze Mojżesza, gdy zstępował z góry Synaj po spotkaniu z Bogiem (por. Wj 34,29-35; 2 Kor 3,7-8). W swojej mowie Szczepan wychodzi od powołania Abrahama, pielgrzyma do ziemi wskazanej przez Boga, którą posiadał jedynie na poziomie obietnicy. Następnie przechodzi do Józefa, sprzedanego przez braci, którego jednak Bóg wspierał i uwolnił, aby dojść do Mojżesza, który staje się narzędziem Boga, aby wyzwolić swój naród, ale napotyka również wielokrotnie odrzucenie swego własnego ludu. W tych wydarzeniach, opisywanych przez Pismo Święte, w które Szczepan jest, jak się okazuje religijnie zasłuchany, zawsze ujawnia się Bóg, który niestrudzenie wychodzi człowiekowi naprzeciw, pomimo, że często napotyka uparty sprzeciw, i to zarówno w przeszłości, w chwili obecnej jak i w przyszłości. W tym wszystkim widzi on zapowiedź sprawy samego Jezusa, Syna Bożego, który stał się ciałem, który - tak jak starożytni Ojcowie - napotyka przeszkody, odrzucenie, śmierć. Szczepan odwołuje się zatem do Jozuego, Dawida i Salomona, powiązanych z budową świątyni Jerozolimskiej i kończy słowami proroka Izajasza (66, 1-2): „Niebiosa są moim tronem, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Jakiż to dom możecie Mi wystawić i jakież miejsce dać Mi na mieszkanie? Przecież moja ręka to wszystko uczyniła” (Dz 7,49-50). W swoim rozważaniu na temat działania Boga w historii zbawienia, zwracając szczególną uwagę na odwieczną pokusę odrzucenia Boga i Jego działania, stwierdza on, że Jezus jest Sprawiedliwym zapowiadanym przez proroków; w Nim sam Bóg stał się obecny w sposób wyjątkowy i ostateczny: Jezus jest „miejscem” prawdziwego kultu. Szczepan przez pewien czas nie zaprzecza, że świątynia jest ważna, ale podkreśla, że „Najwyższy jednak nie mieszka w dziełach rąk ludzkich” (Dz 7, 48). Nową, prawdziwą świątynią, w której mieszka Bóg jest Jego Syn, który przyjął ludzkie ciało. To człowieczeństwo Chrystusa, Zmartwychwstałego gromadzi ludy i łączy je w sakramencie Jego Ciała i Krwi. Wyrażenie dotyczące świątyni „nie zbudowanej ludzkimi rękami” znajdujemy także w teologii świętego Pawła i Liście do Hebrajczyków: ciało Jezusa, które przyjął On, aby ofiarować siebie samego jako żertwę ofiarną na zadośćuczynienie za grzechy, jest nową świątynią Boga, miejscem obecności Boga żywego. W Nim Bóg jest człowiekiem, Bóg i świat kontaktują się ze sobą: Jezus bierze na siebie cały grzech ludzkości, aby go wnieść w miłość Boga i aby „spalić” go w tej miłości. Zbliżenie się do krzyża, wejście w komunię z Chrystusem oznacza wejście w to przekształcenie, wejście w kontakt z Bogiem, wejście do prawdziwej świątyni. Życie i mowa Szczepana nieoczekiwanie zostają przerwane wraz z ukamienowaniem, ale właśnie jego męczeństwo jest wypełnieniem jego życia i orędzia: staje się on jedno z Chrystusem. W ten sposób jego rozważanie odnośnie do działania Boga w historii, na temat Słowa Bożego, które w Jezusie znalazło swoje całkowite wypełnienie, staje się uczestnictwem w modlitwie Pana Jezusa na krzyżu. Rzeczywiście woła on przed śmiercią: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” (Dz 7, 59), przyswajając sobie słowa Psalmu 31,6 i powtarzając ostatnią wypowiedź Jezusa na Kalwarii: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,46); i wreszcie, tak jak Jezus zawołał donośnym głosem wobec tych, którzy go kamienowali: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!” (Dz 7, 60). Zauważamy, że chociaż z jednej strony modlitwa Szczepana podejmuje modlitwę Jezusa, to jest ona skierowana do kogo innego, gdyż jest ona skierowana do samego Pana, to znaczy do Jezusa, którego uwielbionego kontempluje po prawicy Ojca: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (w. 56). Drodzy bracia i siostry, świadectwo św. Szczepana daje nam pewne wskazania dla naszej modlitwy i życia. Możemy się pytać: skąd ten pierwszy chrześcijański męczennik czerpał siłę do stawiania czoła swoim prześladowcom i aby dojść do daru z siebie samego? Odpowiedź jest prosta: ze swej relacji z Bogiem, ze swej komunii z Chrystusem, z rozważania Jego historii zbawienia, dostrzegania działania Boga, które swój szczyt osiągnęło w Jezusie Chrystusie. Także nasza modlitwa musi się karmić słuchaniem Słowa Bożego w komunii z Jezusem i Jego Kościołem. Drugi element to ten, że św. Szczepan widzi w dziejach relacji miłości między Bogiem a człowiekiem zapowiedź postaci i misji Jezusa. On - Syn Boży - jest świątynią „nie zbudowaną ludzkimi rękami”, w której obecność Boga stała się tak bliska, że weszła w nasze ludzkie ciało, aby nas doprowadzić do Boga, aby otworzyć nam bramy nieba. Tak więc nasza modlitwa powinna być kontemplacją Jezusa siedzącego po prawicy Boga, Jezusa jako Pana naszego, mojego codziennego życia. W Nim, pod przewodnictwem Ducha Świętego, możemy także i my zwrócić się do Boga, nawiązać realny kontakt z Bogiem, z zaufaniem i zawierzeniem dzieci, które zwracają się do Ojca, który je nieskończenie kocha. Dziękuję. tlum. st (KAI) / Watykan