Kaplica Krakowskiego Seminarium Duchownego oraz bazylika Ofiarowania Pańskiego w Wadowicach – to miejsca, gdzie bp Roman Pindel świętował jubileusz 40-lecia święceń kapłańskich.
Dla diecezji bielsko-żywieckiej 22 dzień maja to data symboliczna. Najpierw dlatego, że tego dnia w 1995 r. miała miejsce pamiętna wizyta św. Jana Pawła II w Skoczowie, Bielsku-Białej i Żywcu. Od 2014 r. dochodzi do tego jeszcze jedna okoliczność – rocznica święceń prezbiteratu bp. Romana Pindla, wyświęconego na kapłana w katedrze wawelskiej w 1983 r.
„40 lat minęło jak jeden dzień” – napisał w mediach społecznościowych bp Roman na temat jubileuszu święceń kapłańskich. Z tej okazji modlitwę dziękczynną zanoszono w seminarium duchownym w Krakowie. Bp R. Pindel w latach 2004-11 pełnił tam funkcję ojca duchownego, a w latach 2011-13 piastował urząd rektora. Tam także odbywał swoją formację do kapłaństwa w latach 1977-83. W seminaryjnej kaplicy biskup przewodniczył Mszy św. i wygłosił homilię. Przedstawiciele społeczności seminaryjnej złożyli jubilatowi życzenia.
W bazylice Ofiarowania NMP w Wadowicach 22 maja pasterz naszej diecezji przewodniczył Eucharystii razem ze swymi rocznicowymi kolegami. Kazanie do jubilatów wygłosił ks. inf. Jakub Gil, proboszcz i kustosz wadowickiej bazyliki.
Trzy dni później za cztery dekady posługi kapłańskiej dziękowali prezbiterzy naszej diecezji, razem z bp. Romanem celebrujący Mszę św. w kaplicy kurialnej w Bielsku-Białej. Słowo do jubilatów wygłosił wikariusz generalny ks. Marek Studenski.
Na przestrzeni minionych 40 lat posługi duszpasterskiej, akademickiej, seminaryjnej i biskupiej R. Pindel wiele pisał i mówił o kapłaństwie. Jedną z ciekawszych książek w tym temacie jest pozycja z 2010 r.: „Kapłan. Pasjonat i specjalista od kontaktu z Bogiem” zawierająca konferencje, wprowadzenia do medytacji oraz homilie. Jej zrąb stanowią konferencje, wprowadzenia do medytacji oraz homilie wygłoszone do kleryków. We wstępie autor napisał: „Jej początki to pierwsze osobiste refleksje autora z czasów, gdy dopiero zaczynał marzyć o kapłaństwie. Dalsze wątki pojawiły się już „w czasie studiów teologicznych i formacji w Krakowskim Seminarium Duchownym”.
O jubilacie pamiętano w parafiach naszej diecezji, modląc się o dary i światło Ducha Świętego w kierowaniu bielsko-żywieckim Kościołem.
Nawrócenie w drodze do Damaszku, Caravaggio, 1600-1601
Pytanie o to, jakie jest przesłanie tekstów o powołaniu albo nawróceniu Szawła pod Damaszkiem stawia bp Roman Pindel w najnowszym odcinku swej podcastowej i radiowej audycji biblijnej. Duchowny odwołuje się do narracji o wydarzeniu opisanym w opowiadaniu w Dziejach Apostolskich (Dz 9), ale także do dwóch innych podobnych tekstów z tej księgi – przemówienia do Żydów (Dz 22) oraz do Agryppy (Dz 26).
„Różnią się te trzy teksty w nielicznych szczegółach. Faktycznie zaś pierwszorzędnym i najczęściej przywoływanym jest opowiadanie samego autora Dziejów Apostolskich. Uczestnik tego wydarzenia Szaweł, używając później także greckiego imienia Paweł, przedstawia to wydarzenie w formie autonarracji w Liście do Galatów, aby w ten sposób uzasadnić, że głoszona przez niego Ewangelia została objawiona mu przez Jezusa Chrystusa, a nie otrzymał jej od któregoś z wcześniejszych apostołów” – wyjaśnia.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
