Pakość (diec. gnieźnieńska) to bardzo stara miejscowość, prawa miejskie nadał jej król Kazimierz Wielki w 1359 r. Dziś jest znana głównie z istniejącej tu Kalwarii Pakoskiej, której początki sięgają 1628 r. Od 1671 r. w skarbcu kościoła św. Bonawentury jest przechowywana największa cząstka relikwii Drzewa Krzyża Świętego. Relikwie towarzyszą wszystkim kalwaryjskim uroczystościom, które odbywają się w Pakości. Do jednych z ważniejszych zaliczana jest wielkopiątkowa Liturgia Męki Pańskiej z wystawieniem relikwiarza.
Podczas drugiego dnia Świąt Wielkanocnych w kościołach katolickich podczas Mszy św. wierni słuchają Ewangelii według św. Łukasza, która opowiada o tym, jak zmartwychwstały Jezus przyłączył się do dwóch uczniów swoich nauk, którzy podążali do miejscowości Emaus. Przez całą drogę nie rozpoznali oni Jezusa. Od nazwy tej miejscowości w niektórych miastach w Polsce w Poniedziałek Wielkanocny organizowane są odpusty pn. Emaus. Najsłynniejszy jest odpust przy kościele Najświętszego Salwatora i klasztorze Sióstr Norbertanek w Krakowie na Zwierzyńcu.
Tradycja organizowania pakoskiego Emaus pochodzi z XVIII wieku, a związana jest z przybyciem do Pakości franciszkanów i budową przez nich kalwarii. Przed II wojną światową w odpuście obowiązkowo uczestniczyły dzieci z katolickich rodzin, które zabierały na kalwaryjskie wzgórze własnoręcznie wykonane pisanki lub okrągłe owoce, głównie pomarańcze, z powodu łatwości ich „kulania”, czyli toczenia po kalwaryjskich ścieżkach.
Pakoski Emaus rozpoczyna się Mszą św. w kościele św. Bonawentury odczytaniem pierwszej części Ewangelii o uczniach zdążających do Emaus, a następnie wierni wyruszają w procesji z relikwiami Krzyża Świętego na wzgórze kalwaryjskie do kaplicy Grobu Pana Jezusa, gdzie odczytywany jest drugi fragment Ewangelii o uczniach. Po odmówieniu modlitw w celu uzyskania odpustu zupełnego następuje uczczenie relikwii Krzyża Świętego. W dalszej części z odpustu największą radość mają dzieci. Obok przeróżnych zabaw, piosenek i konkursów tradycyjną zabawą jest kulanie pomarańczy, do czego służą specjalnie przygotowane kije. Wygrywa ten, kto potoczy owoc jak najdalej. Radosne świąteczne popołudnie kończy się obdarowaniem wszystkich dzieci słodyczami. /i.c.
W dniu 5 sierpnia pod hasłem „Oto ja” na Jasną Górę przybyła 37. Piesza Pielgrzymka Archidiecezji Gnieźnieńskiej. Pierwsi pojawili się pątnicy inowrocławskiej grupy Niebieskiej. Potem szły następne: gnieźnieńska (grupa Czerwona), wągrowiecka (grupa Pomarańczowa), wrzesińska (grupa Żółta).
Po 10 dniach wędrówki, pokonując dziennie kilka etapów, liczących około 8 km. pielgrzymi dotarli do Częstochowy. Podczas każdego dnia rozważano kilka ważnych tematów(przejawów Ducha Świętego), m.in. omawiano problem dobroci, miłości, opanowania, cierpliwości, łagodności i pokoju. Wędrowanie zapewne sprzyja takim rozmyślaniom. O tych aspektach pielgrzymowania mówił wyraźnie abp. Wojciech Polak, metropolita gnieźnieński. Prymas Polski wyraził również głęboką nadzieję, że trud pielgrzymi wyda owoce w przyszłości i stanie się w ich drodze życia umocnieniem. Co jeszcze wynieśli z pielgrzymki jej uczestnicy? Na pewno głęboko ją przeżyli. Jedni w duchu wdzięczności za okazane Boże łaski w życiu codziennym i na trasie pielgrzymiej, drudzy w duchu radości z przebytej szczęśliwie trasy, a jeszcze inni zapewne pogłębili swoją wiarę lub się w niej utwierdzili. Ks. Wojciech Orzechowski, kierownik archidiecezjalnej pielgrzymki powiedział, że w trakcie marszruty cały czas odczuwało się radość wynikająca z tego, iż cały trud pielgrzymi koncentrował się wokół Boga. Otwartość na Boga w myśl pielgrzymiego hasła „Oto ja” uzupełniona otwartością na drugiego człowieka, towarzyszyła codziennie pielgrzymom, tworząc na ten czas wędrówki prawdziwy rodzinny dom.
Co stało się początkiem chrześcijańskiej drogi, rozumianej jako droga duchowa i co od samego początku stało w jej centrum? Wyjaśnia w swojej najnowszej książce o. Innocenzo Gargano OSB Cam.
Na zakończenie pierwszej mowy wygłoszonej w Jerozolimie Piotr powiedział: „Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego ukrzyżowaliście, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem” (Dz 2,36), a Łukasz skomentował: „Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» – zapytali Piotra i pozostałych Apostołów” (Dz 2,37).
Zapraszamy do obejrzenia drugiego odcinka "Adwentowej Serii". Począwszy od 30 listopada, kiedy to przypada I Niedziela Adwentu, aż do 24 grudnia na kanale YouTube „Niedziela Wrocławska” każdego dnia dodawany będzie jeden odcinek.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
