Zapewne są w naszej diecezji kościoły z dłuższą historią, bardziej zdobne, ciekawsze architektonicznie. Ale przecież i Fatima nie była najpiękniejszym miejscem w Portugalii, a jednak Maryja wybrała ją sobie na miejsce szczególnego spotkania i znak, który inspiruje od ponad 100 lat. Może w tym jubileuszowym czasie poświęconym nadziei szczególnie powinniśmy odkrywać łaski Boże w tym, co zwyczajne, poszarzałe, nieidealne? Może właśnie tu jeszcze lepiej dociera do nas świadomość, że Bóg widzi nas inaczej i daje wielkie łaski nie ze względu na piękno i zasługi, ale pomimo naszych niedoskonałości?

Piękno tego miejsca to piękno wiary przybywających tu mieszkańców Zagórza – nie tylko z parafii, ale z całego dekanatu. Położona wśród bloków parafia powstała w 1982 r., najpierw (przez rok) jako wikariat terenowy. Trudne lata i niełatwe miejsce, ale jednak wiernych przyciągał ten – jak czytamy w historii na stronie parafii – „skromniutki Dom Matki, która wszystko rozumie, podtrzyma na duchu, doda sił i umocni nadzieję. Na początku był to skromny wizerunek namalowany na zwykłym kartonie, tak zwykłym, jak zwykłe było wtedy życie”.