Dzieje katolicyzmu w Szwecji są naznaczone surowością i cierpieniem świadków niezłomności i miłości do Chrystusa i Kościoła. Rok 2003 był czasem różnych jubileuszy nawiązujących do historycznych wydarzeń chrześcijaństwa w Szwecji - wydarzeń ukazujących niezaprzeczalnie katolickie korzenie wiary w kraju postrzeganym dzisiaj jako protestancki. Głównym jubileuszem kończącego się roku były obchody 700-lecia narodzin św. Brygidy Szwedzkiej, małżonki, matki ośmiorga dzieci, tęskniącej całe życie za ciszą klasztornej celi. Nie osiągnąwszy nigdy tej radości, została fundatorką i założycielką Zakonu Sióstr Brygidek, stała się sprawczynią powrotu papieży z Avinionu do Rzymu. Dziś zostaje przywołana przez Jana Pawła II jako wzór dla współczesnych katolików. Jubileusz tej Świętej - obchodzony zarówno przez państwo szwedzkie, jak i Kościół luterański oraz katolicki - stał się wydarzeniem religijnym, kulturalnym i politycznym. Okazało się bowiem, że św. Brygida zatarła granice i zniosła bariery, które przez całe lata uniemożliwiały współpracę.
Na tle tych wydarzeń zarysował się kolejny jubileusz związany z odrodzeniem struktury Kościoła katolickiego w Szwecji - jubileusz 50-lecia powstania (w 1953 r.) diecezji sztokholmskiej.
W 1953 r. w Szwecji powstała także Polska Misja Katolicka, z siedzibą w Malmö. Jej pierwszym rektorem, mianowanym przez bp. Józefa Gawlinę, został kapelan II Korpusu Armii Andersa, więzień Sachsenchausen i Dachau - ks. Czesław Chmielewski z diecezji łomżyńskiej. Sprawował tę funkcję do 1991 r., dbając o religijne i patriotyczne wychowanie młodego pokolenia, inicjując polskie szkółki i biblioteki, głosząc płomienne rekolekcje dla Polaków w Szwecji, odwiedzając współtowarzyszy obozowej doli, których po wojnie w Szwecji znalazło się ok. 15 tys. Tę piękną i owocną pracę przejęli po nim polscy zakonnicy: oblaci w Malmö, pasjoniści w Göteborgu i salezjanie w Sztokholmie. Dość duża liczba polskich księży pracujących obecnie w Szwecji w duszpasterstwie ogólnym (43 na 141) jest także pomocą dla Polaków mieszkających na terenach parafii, do których nie zawsze mogą przybyć duszpasterze polonijni.
Praca duszpasterzy z PMK to typowa działalność misyjna: docieranie do rodaków w różnych miejscach Szwecji z sakramentami, słowem Bożym i polskością. W głównych ośrodkach regularnie odprawiane są Msze św. w języku polskim, odbywają się katechezy, spotkania dla starszych, młodzieży i dzieci, rekolekcje, akademie; istnieją różne związki, m.in. harcerstwo; jednym słowem Misja daje to, czego wielu Polakom za granicą potrzeba: „skrawek Ojczyzny, aby poczuć się jak u siebie w domu...”. Wśród wielu osób należy wymienić rektorów PMK w Szwecji: ks. Mariana Chojnackiego SDB (Sztokholm), o. Kazimierza Pawlaka CP (Göteborg) i o. Wiesława Badana OMI (Malmö). Na ich barkach spoczywa odpowiedzialność przed Bogiem za troskę o polskich katolików w Szwecji.
Główne uroczystości jubileuszowe 50-lecia Polskiej Misji Katolickiej u „sąsiadów za morzem” miały miejsce w Sztokholmie w niedzielę 19 października 2003 r. Zbiegły się one z konsultą Wyższych Przełożonych Polskich Prowincji Salezjańskich i Okręgu Wschodniego z siedzibą w Moskwie oraz z poświęceniem nowego domu - Oratorium „Quo vadis” dla młodzieży. Uroczystościom przewodniczył radca generalny Albert van Hecke SDB z Rzymu, który w języku polskim odprawił Mszę św. jubileuszową w protestanckim, neogotyckim, położonym w centrum Sztokholmu kościele pw. św. Jana Apostoła, nazywanym kościołem polskim.
Koncelebrowali prowincjałowie: ks. Jerzy Worek - prow. pilska, ks. Jan Niewęgłowski - prow. warszawska, ks. Tadeusz Rozmus - prow. krakowska, ks. Franciszek Krasoń - prow. wrocławska oraz ks. Henryk Boguszewski - okręg wschodni. Na uroczystości obecni byli przedstawiciele władz RP w Szwecji oraz przedstawiciele głównych organizacji polonijnych, zwłaszcza Polski Komitet Pomocy, Rada Uchodźstwa Polskiego, Zrzeszenie Organizacji Polonijnych i Hufiec Harcerzy „Kaszuby”. W podsumowaniu uroczystości ks. Jerzy Worek podziękował poprzednim rektorom PMK: ks. Czesławowi Chmielewskiemu, ks. Stanisławowi Matule, ks. Janowi Buczkowskiemu, ks. Pawłowi Banotowi, ks. Bogdanowi Wegnerowskiemu i wszystkim osobom zaangażowanym w pomoc przy duszpasterstwie za wnoszenie ducha Bożego w zeświecczone, liberalne społeczeństwo szwedzkie, za szeroko pojęty ekumenizm, za świadectwo wiary i świadomość polskich korzeni.